Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2012/4916 Esas 2012/6163 Karar Sayılı İlamı

14. Hukuk Dairesi
Esas No: 2012/4916
Karar No: 2012/6163
Karar Tarihi: 02.05.2012

Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2012/4916 Esas 2012/6163 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, geçit hakkı kurulması için davalılar aleyhine dava açmıştır. Davalı Hazine dava reddedilmesi yönünde savunma yapmıştır. Mahkeme, 2341 sayılı parselin mevcut yolların yetersizliği nedeniyle geçit ihtiyacı olduğunu belirterek davacının lehine karar vermiş ve 2341 sayılı parsel yararına Hazine'nin 1763 sayılı parseli üzerinde geçit irtifakı kurulmasına hükmetmiştir. Hazine, bu kararı temyiz etmiştir. Yargıtay, 2341 sayılı parselin genel yola cepheli olduğunu ve geçit ihtiyacının bulunmadığını belirterek kararın bozulmasına karar vermiştir.
Kanun Maddeleri: Türk Medeni Kanunu'nun 747. maddesi.

14. Hukuk Dairesi 2012/4916 E. , 2012/6163 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 05.05.2011 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 26.01.2012 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı Hazine vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.
Davalılardan Hazine, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, her ne kadar 2341 sayılı parsel kuzey ve güneyde yola cepheli ise de mevcut yollar yetersiz olduğundan bahisle dava kabul edilmiş, davacının 2341 sayılı parseli yararına Hazine’nin 1763 sayılı parseli üzerinde krokide (A) harfi ile gösterilen yerden geçit irtifakı kurulmuştur.
Hükmü, davalı Hazine temyiz etmiştir.
Ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi geçit davalarının nedenidir. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine “mutlak geçit ihtiyacı” veya “geçit yoksunluğu”, ikincisine de “nispi geçit ihtiyacı” ya da “geçit yetersizliği” denilmektedir.
Somut olaya gelince;
İncelenen pafta örneğinden 2341 sayılı parselin hem güneyde hem de kuzeyde genel yola cepheli olduğu, başka bir deyişle geçit ihtiyacı içerisinde bulunmadığı görülmektedir.
Davanın belirtilen nedenle reddi yerine hiçbir gerekçe yazılmadan davacının yol ihtiyacı olduğundan söz edilerek istemin hüküm altına alınması doğru olmamıştır.
Karar, açıklanan nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 02.05.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.