MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 05.05.2011 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 26.01.2012 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı Hazine vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.
Davalılardan Hazine, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, her ne kadar 2341 sayılı parsel kuzey ve güneyde yola cepheli ise de mevcut yollar yetersiz olduğundan bahisle dava kabul edilmiş, davacının 2341 sayılı parseli yararına Hazine’nin 1763 sayılı parseli üzerinde krokide (A) harfi ile gösterilen yerden geçit irtifakı kurulmuştur.
Hükmü, davalı Hazine temyiz etmiştir.
Ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi geçit davalarının nedenidir. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine “mutlak geçit ihtiyacı” veya “geçit yoksunluğu”, ikincisine de “nispi geçit ihtiyacı” ya da “geçit yetersizliği” denilmektedir.
Somut olaya gelince;
İncelenen pafta örneğinden 2341 sayılı parselin hem güneyde hem de kuzeyde genel yola cepheli olduğu, başka bir deyişle geçit ihtiyacı içerisinde bulunmadığı görülmektedir.
Davanın belirtilen nedenle reddi yerine hiçbir gerekçe yazılmadan davacının yol ihtiyacı olduğundan söz edilerek istemin hüküm altına alınması doğru olmamıştır.
Karar, açıklanan nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 02.05.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.