Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/12900 Esas 2022/4806 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suçlar : Şantaj, görüntü veya seslerin kayda alınması suretiyle özel hayatın gizliliğini ihlal
Suç Tarihleri : 01/01/2012, 13/01/2015

Şantaj suçundan sanık hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karar ile görüntü veya seslerin kayda alınması suretiyle özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Adli emanete alınan ve iddianamede mağdura ait kamera görüntüsünün bulunduğu belirtilen “1 Adet Kingston marka 4 GB'lık üzerinde DTIG3/4GB C4415-313.A00LF-GV O575746236 Taiwan ibareli flashdisk” hakkında mahkemesinden bir karar alınabileceği belirlenerek yapılan incelemede:
A) Şantaj suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karara yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının, CMK'nın 231/12. maddesi uyarınca itiraz kanun yoluna tabi bulunduğu, aynı Kanunun 264. maddesi uyarınca kabul edilebilir bir başvuruda merciide yanılmanın başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağı nazara alınarak, sanığın temyiz isteminin, itiraz mahiyetinde değerlendirilmesi suretiyle CMK'nın 264/2. maddesi uyarınca gereği merciince yapılmak üzere dosyanın incelenmeksizin mahkemesine iadesinin temini için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
B) Görüntü veya seslerin kayda alınması suretiyle özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, incelenen dosya kapsamına göre;
Mağdur ...’ın işletmecisi olduğu otelde işçi olarak çalışan sanık Fatih’in, mağdurla bir kadının cinsel ilişkiye girdikleri otel odasının kapısını yedek anahtarla açıp, mağdurun uygunsuz görüntüsünü rızası olmaksızın kaydettiği iddiasına konu olayda;
Sanığa isnat edilen TCK'nın 134/1. madde ve fıkrasındaki görüntü veya seslerin kayda alınması suretiyle özel hayatın gizliliğini ihlal suçunun, aynı Kanunun 139/1. madde ve fıkrası gereğince şikayete tabi olduğu, gerek sanığın savunmasına gerek mağdurun beyanına göre, iddiaya konu fiili ve failin kim olduğunu en geç 2012 yılında öğrenen mağdurun, TCK'nın 73/1. madde ve fıkrasında öngörülen 6 aylık süre geçtikten sonra 13.01.2015 tarihinde şikayette bulunduğu ve dosya içeriği itibariyle de CMK’nın 223/9. madde ve fıkrasındaki derhal beraat kararı verilmesini gerektirir şartların bulunmadığı anlaşılmakla; kovuşturmada şikayet koşulunun gerçekleşmemesi nedeniyle sanık hakkında açılan davanın düşmesine karar verilmesi gerekirken, yargılamaya devamla yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanık hakkındaki davanın TCK'nın 134/1, 139/1, 73/1 ve CMK'nın 223/8. madde ve fıkraları gereğince DÜŞMESİNE, 15.06.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.