Mahkemesi : Kahramanmaraş 2. İş Mahkemesi
Tarihi :05.03.2015
No :2014/323-2015/31

Dava, hizmet tespiti istemine ilişkindir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmün, davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davacı, davalıya ait işyerinde apartman kapıcısı olarak 01.05.2001-31.12.2012 tarihleri arasında çalıştığının tespitine karar verilmesini istemiştir. Mahkemece, davacının dava konusu dönemde kesintisiz çalıştığı ancak, anılan istemin Kurum tarafından resen yapılacak teftiş ile tespit edilerek eksik primlerin işverene tamamlattırılması gerektiği, davacının hizmet tespiti davasını açmasında hukuki menfaati bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş ise de, anılan gerekçe ve Mahkemece varılan sonuç isabetsiz bulunmuştur.
Davanın yasal dayanağı 506 sayılı Kanunun 79. ve 5510 sayılı Kanunun 86. maddeleri olup; 506 Sayılı Kanunun 6. maddesi ve 5510 Sayılı Kanunun 92. maddesi gereği sigortalı olmak hak ve yükümünden kaçınılamaz ve vazgeçilemez. Sigortalı hangi sigorta koluna tabi olarak çalışırsa çalışsın, Kanunun öngördüğü belli bir sosyal güvenlik kuruluşu sigortalısı olması, kamu düzenine ilişkin, kişiye bağlı, vazgeçilmez ve kaçınılmaz hak ve yükümlülük doğuran bir hukuksal statü yaratır. Bu statüye Kurumun prim tahakkuk ettirmesi, sigortalının iş kazası geçirmesi veya meslek hastalığına yakalanması halinde kendisi ya da hak sahiplerine gelir bağlanması gibi çeşitli sonuçlar bağlanmıştır. Bu sonuçlar kapsamında davacının, bildirim yapılmayan dönemlerdeki çalışmalarının Mahkemece tespitini istemekte hukuki yararının bulunduğu tartışmasız olup, dinlenen tanık beyanlarına ve dosya kapsamından elde edilen diğer delillere göre, davacının dava konusu 01.05.2001-31.12.2012 tarihleri arasındaki dönemde kesintisiz çalıştığının belirgin olması ve Mahkemece de davacının çalıştığına kanaat getirilmiş olması karşısında, yapılması gereken iş davacının davasının kabulü ile 01.05.2001-31.12.2012 tarihleri arasında Kuruma eksik bildirilen dönemlerin tespit edilerek bu sürelerin hüküm altına alınmasından ibarettir.
O hâlde, davacı avukatının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 12.11.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.