Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/9313 Esas 2019/1303 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/9313
Karar No: 2019/1303
Karar Tarihi: 04.02.2019

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/9313 Esas 2019/1303 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hırsızlık suçundan mahkumiyet kararı verilen bir davada yapılan temyiz başvurusunu incelemiş ve bazı eksiklikler tespit etmiştir. Sanıkların hukuki durumu ve suçun işlendiği konusunda herhangi bir hata veya yasadışı davranış olmadığı ancak mahkeme kararının bazı yönlerinin yanlış olduğu belirtilmiştir.
Mahkeme kararı, Anayasa Mahkemesi'nde yapılan bir iptal kararına referansla, suçluların hak yoksunluklarının infaz aşamasında dikkate alınması gerektiği konusunda uyarıda bulunmaktadır. Bununla birlikte, mahkeme geçerli kanıtlara dayanarak suçun sanıklar tarafından işlendiği sonucuna varmış ve temyiz itirazlarının yerinde olmadığını ifade etmiştir.
Ancak, mahkeme kararı üç noktada eksiklikler içermektedir. İlk olarak, sanıkların benzin çalması eylemi için teşebbüs hükümleri yerine hüküm kurulması gerektiği belirtilmektedir. İkincisi, kamyonun alt tarafında mazot akıntısı olduğunun tespit edilmesine rağmen suça teşebbüs hükümlerinin uygulandığı belirtilmektedir. Üçüncüsü, müşteki tarafından zararın karşılandığı ancak bu durumun yasa tarafından dikkate alınmadığı ifade edilmektedir.
Bu nedenlerle, mahkeme kararı bozulmuş ve olayda adı geçen TCK 142/1-b, TCK 168/2 maddeleri detaylı bir şekilde incelenmiştir. TCK 142/1-b, hırsızlık suçu için ceza hükmü belirlemekte, TCK 168/2 ise sanıkların koşulları oluşsa bile ceza indirimi yapmama durumunu düzenlemektedir.

13. Ceza Dairesi 2018/9313 E. , 2019/1303 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanıkların müştekiye ait kamyonun kilitli olan deposundan benzin çalması eyleminin; 5237 Sayılı TCK’nın 142/1-b maddesi kapsamında kalmasına rağmen sanıklar hakkında yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Görgü Tespit Tutanağına göre kamyonun alt tarafında yerlerde mazot akıntısı olduğunun tespiti karşısında suça konu eylemin tamamlanmış olduğu gözardı edilerek teşebbüs hükümlerinin uygulanması,
3-Sanıklardan ... müdafiinin son celse de müştekiye 500-TL ödeme yaptığı, soruşturma aşamasında düzenlenen 14.12.2014 tarihli görgü tespit tutanağına göre müştekinin zararının karşılandığı anlaşılmakla sanıklar hakkında koşulları oluştuğu halde TCK’nın 168/2. maddesinin uygulanmaması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... ile sanık ... müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, CMUK 326/son gereğince sanıkların kazanılmış haklarının korunmasına 04.02.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.