Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/3117 Esas 2022/4880 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ceza Dairesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın reddine dair Gebze 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2016/280 E-2017/26 K sayılı hükmüne karşı istinaf başvurusunun esastan reddi

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hükme yönelik, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda 24.04.2017 tarihli, 2017/1291 Esas, 2017/1393 Karar sayılı "istinaf başvurusunun esastan reddine" ilişkin kararı davacı tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağını oluşturan Gölcük 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/307-2016/58 sayılı ceza dava dosyası kapsamında davacının Devletin güvenliğine ilişkin belgeleri temin etme suçu nedeniyle cep telefonuna 27/03/2015 tarihinde el konulduğu itirazı üzerine 02.04.2015 tarihinde itirazın kabulü ile cep telefonunun kendisine iadesi karar verildiği, yapılan yargılama sonucunda davacının beraatine hükmedildiği, hükmün 07/03/2016 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK hükümlerine tabi olduğu anlaşılmakla, el koyma tarihi itibariyle davanın yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemeleri Kanununa tabi olduğu;
Davacının 100.000 TL manevi tazminatın ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece, davacının manevi olarak üzüntü, elem duyduğu yönündeki hususla ilgili olarak herhangi bir veri bulunmadığı, maddi tazminat talebinin olmadığı, manevi tazminatın ise el konulan eşyanın özelliği ve süresi gözönüne alındığında tazminat gerektirmeyecek boyutta olduğu, yapılan işlemlerin soruşturma kapsamında usuli işlemler olduğu anlaşılmakla haksız fiil bulunmadığı, dolayısıyla manevi tazminatın şartlarının oluşmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmesi üzerine davacı tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesi sonucunda istinaf başvurusunun esastan reddine karar verildiği anlaşılmakla,
Manevi tazminat davaları kişilik hakkını koruyan, haksız tecavüzün doğurmuş olduğu olumsuz sonuçları, yani zararın giderilmesini, telafi edilmesini amaçlamaktadır. Manevi tazminat davası için, kişilik haklarının ihlal edilmesi özellikle sosyal ve duygusal kişilik değerlerinin ihlali ve hukuka aykırı bir fiilin bulunması gerekir. Yakalanan veya tutuklanan kimsenin gerek aile, gerekse iş çevresinde itibarının sarsılması, aile, çocuk ve yakınları için tutukevinde hasret çekilmesi, kişinin tutuklanması nedeniyle ruhi sıkıntılar çekmesi, cezaevi şartları, buralarda duyduğu acı ve ızdıraplar kişinin manevi zararının giderilmesini gerekli kılmaktadır. Tutuklanan kimseye verilecek manevi tazminatın tespitinde; tutukluluk süresi, kişinin sosyal ve ekonomik yeri, üzerine yüklenen ve ceza kovuşturmasına konu olan suçun nitelik ve kapsamı göz önünde bulundurulmalıdır. Bu açıklamalar ışığında, yalnızca haksız yere yakalanan ya da tutuklanan kişinin çektiği acının karşılığı olarak manevi zarar ödenmesi gerektiği, haksız el koyma nedeniyle manevi tazminat şartlarının oluşmayacağı gözetilerek davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile davanın reddine karar verilmesi, sonuca etkili görülmediğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacının davanın kabulü gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, usul ve Kanuna uygun bulunan İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesinin 24.04.2017 tarihli, 2017/1291 Esas, 2017/1393 karar sayılı istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin karara karşı yapılan temyiz isteminin isteme uygun olarak 5271 sayılı CMK'nın 302/1. maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE; 5271 sayılı CMK'nın 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 304/1. maddesi uyarınca, dosyanın gereği için Gebze 1. Ağır Ceza Mahkemesine; kararın bir örneğinin de İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesine iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE; 22/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.