MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 26.04.1985 gününde verilen dilekçe ile elatmanın önlenmesi istenmesi üzerine bozmaya uyularak yapılan muhakeme sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 12.01.2011 günlü hükmün Yargıtayca, duruşmalı olarak incelenmesi davalı ... vekili ve davacı vekili ile duruşmasız olarak Orman İşletme Müdürlüğü temsilcisi tarafından istenilmekle, tayin olunan 29.11.2011 günü müraafa icrasından sonra dosyada görülen eksiklik nedeniyle evrak mahalline iade edilmiştir. Anılan eksikliğin giderilmesinden sonra dosya tekrar Dairemize gönderilmiş olmakla içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R
Davacı, kadimden bu yana faydalandığı “...” sınırları ile çevrili 10.000 dönüm civarındaki yaylaları bulunduğunu, davalı ...’nün anılan bu yayladan faydalanmalarını engellediğinden yayladan faydalanamadıklarını ileri sürerek, elatmanın önlenmesi ile yerlerin teslimini istemiştir.
Davalı ..., ... Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 1967/134E. 1973/1771K. sayılı ilamıyla davacının yaylada hakkının bulunmadığının belirlendiğini, ... Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 1978/165E. 1984/59K. sayılı ilamı ile de davacının yayladaki kadim kullanma hakkının tespiti isteminin reddedildiğini, taraflar arasında kesin hüküm bulunduğunu, dava konusu yerin davalı köy yaylası olduğunu savunmuştur.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş, davacının hükmü temyizi üzerine, Dairemizin 26.10.1999 gün ve 1999/5438-7285 sayılı ilamında yazılı
gerekçeyle kararın bozulmasına karar verilmiş, bozma ilamına uyularak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmü, davalı ... vekili ile dahili davalı ... vekili temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya, toplanan deliller ve tüm dosya içeriğine göre davalı ... vekilinin tüm temyiz itirazları; davalı ... vekilinin de aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2-Dava, yayladan kadim kullanma iddiasına dayalı elatmanın önlenmesi ve taşınmazın tarafına teslimi istemlerine ilişkindir.
31.05.1965 tarihli ve 4/2 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı ile “...tek başına bir köye ait bulunan mera, yaylak ve kışlakların tümünün veya bir parçasının bir başka köy sınırı içine alınmış olması halinde, sınır değişikliğinin ikinci köye bir yararlanma hakkı sağlamayacağı ve ilk köyün eskiden olduğu gibi bu yerlerden tek başına yararlanacağı” öngörülmüş olup, bu karar 4342 sayılı Mera Kanununun 29. maddesi ile de yasa hükmü haline gelmiştir. Böylece, bir köy ya da belediye sınırları içinde kalan mera, yaylak ve kışlaklar üzerinde bir başka köy veya belediyenin de intifa hakkı olabileceği kabul edilmiş,idari sınırların aidiyetin belirlenmesinde önemi olmadığı vurgulanmıştır. İdari sınırlar sadece yetkili mahkemenin saptanmasında önem arz eder.
Somut olayda da; davacı kadim kullanma hakkına dayanarak elatmanın önlenmesi isteminde bulunmuştur. Bozma ilamından sonra yapılan keşif sonucu alınan 06.11.2006 tarihli asıl ve 18.06.2007 tarihli ek bilirkişi raporlarının eki krokide dava konusu taşınmazda Antalya Mera Komisyonunca yapılan çalışma ile tahsis edilen bölümler işaretlenmiştir. Dosya, arasına bu tahsise ilişkin kayıtlar getirtilmemiştir. Tahsise ilişkin tüm belgeler getirtilerek dava konusu taşınmazın hangi köye tahsisinin yapıldığı belirlenmeli; bu tahsis kararına karşı dava açılıp açılmadığı, açılmış ise davanın kesinleşip kesinleşmediği araştırılmalı; bu tahsis dışında kalan bölümlerde hangi köyün kadim kullanma hakkının bulunduğu saptanmalıdır.
Mahkemece, yukarıda açıklanan araştırma ve incelemeler yapılmadan eksik araştırma ve inceleme ile davanın kısmen kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş, kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1). bentte açıklanan nedenlerle davalı ... vekilinin tüm temyiz itirazları ile davalı ... vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine; (2). bentte açıklanan nedenlerle davalı ...
vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, 900,00 TL Yargıtay duruşma vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalı ...’ne verilmesine, peşin yatırılan temyiz harcının istek halinde iadesine, 30.04.2012 tarihinde oybirliği ile karar verildi.