Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/8088 Esas 2022/4874 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK'nın 89/1, 89/2-a-b-d-e, 89/3-a-d-son, 62, 52/2-4, 53/6 ve CMK’nın 251/3. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK’nın 17/10/2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesinde yeniden düzenlenmiş olan ‘’Basit Yargılama Usulü’’ başlıklı 251. maddenin 1. fıkrasında yer alan ‘’Asliye Ceza Mahkemesince iddianamenin kabulünden sonra adli para cezasını ve/veya üst sınırı 2 yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlarda basit yargılama usulünün uygulanmasına karar verilebilir.’’ şeklindeki düzenlemeye göre basit yargılama usulünün uygulanıp uygulanmama takdirinin mahkemeye bırakıldığı ve bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada basit yargılama usulüne göre verilen karara katılan vekili ve sanık müdafii tarafından itiraz edilmesi üzerine karar kaldırılarak genel hükümlere göre yargılama yapılıp karar verildiği anlaşılmakla yapılan incelemede;
CMK’nın 252/3 maddesindeki “Mahkeme, ikinci fıkra uyarınca hüküm verirken, 251 inci madde kapsamında basit yargılama usulüne göre verdiği hükümle bağlı değildir. Ancak, itirazın sanık dışındaki kişiler tarafından yapıldığı hâllerde 251 inci maddenin üçüncü fıkrası uyarınca yapılan indirim korunur.” şeklindeki düzenlemeye rağmen, basit yargılama sonucu verilen karara sanık müdafinin de itiraz ettiği gözetilmeden sanık hakkında hükmedilen cezadan CMK’nın 251/3. maddesi uyarınca ¼ oranında indirim yapılarak eksik cezaya hükmolunması aleyhe temyiz omadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanığın, evinin önündeki park alanında dik şekilde park halinde bulunan aracını sağa dönmek suretiyle yola çıkarmak için ileriye sağa manevra yaptığı; ancak yolun sağında ve solunda park halinde araçlar bulunması nedeniyle dönüşünü tamamlayamaması nedeniyle geriye doğru tekrar manevra yaptığı sırada sanığın eşi olan ve ön sağ yolcu koltuğunda oturan Seda’nın aracın sağ ön tarafında araca binmek üzere bekleyen katılan ...’e çocuğu olan mağdur ...’i kendisine vermesini söylemesi ile çocuğun sağ ön kapıdan içeriye alınacağı sırada sanığın geri manevrasıyla mağdurun başının açık olan kapı ile park halinde araç arasına sıkışması sonucu hayati tehlike geçirecek, duyu ve organlarından birinin işlevi zayıflayacak, yüzde sabit ize ve yüzünde sürekli değişikliğe neden olacak, kemik kırığına neden olacak ve bir daha iyileşmesi olanağı bulunmayan bir hastalığa neden olacak şekilde yaralandığı, aracın yanında araca binmek isteyen kişilerin varlığına rağmen kontrollü şekilde seyretmeyen sanığın asli kusurlu olduğunun kabul ve tespit edildiği olayda,
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin, sanığın kusurlu olmadığına yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 22/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.