MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 17/04/2017 tarih ve 2016/53 E.-2017/141 K. sayılı kararın davalılar vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 09/11/2017 tarih ve 2017/918-2017/999 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin "FORM" ibareli birçok markasının bulunduğunu, ayrıca 2007/65502 sayılı "FORM PLUS" ibareli markasının da olduğunu, müvekkilinin bu markalarının serisi niteliğindeki 2013/41764 sayılı "FORM+" ibareli marka tescil başvurusunun, davalı şirketin 2006/03168 sayılı "doğadanform plus" ibareli markasına dayanarak yaptığı itirazı sonucunda, davalı TPMK YİDK."nın 2015-M-9002 sayılı kararı ile kısmen reddine karar verildiğini, oysa müvekkilinin "FORM" markalarının tanınmış marka statüsünde olduğunu ve önceki marka tescillerinin müktesep hak sağladığını ileri sürerek YİDK."nın anılan kararının iptaline karar verilmesini istemiştir.
Davalı TPMK vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, taraf markalarının benzer olduğunu, davacının 2007/65503 sayılı markasının kullanılmama nedeni ile hükümsüz kılındığını, taraf markaları arasında iltibas tehlikesinin oluştuğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, davacının "FORM+" başvuru markası ile davalının "doğadanform plus" ibareli markası arasında biçim, düzenleme ve tertip tarzı itibariyle görsel, sescil ve anlamsal olarak ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerlik bulunmadığı, başvuru ibaresinde göze çarpan asli ayırt edici unsurun "FORM" şeklinde ön plana çıkmasına rağmen, davalının itiraza mesnet markasında "form" ibaresinin asli unsur olarak ön planda olmadığı, bu açıdan başvuru markasıyla davalı markası arasında 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesindeki iltibasın bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, davalı TPMK YİDK"nın 2015-M-9002 sayılı kararının iptaline karar verilmiştir.
Karara karşı davalı TPMK vekili ve davalı şirket vekilince istinaf isteminde bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, davacının 2013/41764 sayılı marka tescil başvurusunun işareti "FORM+" ibaresi ile davalı şirketin 2006/03168 sayılı markasının işareti "doğadanform plus" ibaresi arasında 556 sayılı KHK."nın 8/1-b maddesi anlamında benzerlik bulunduğu, zira davacının markası hem "FORM" hem de "+" ibareleri ile bir bütün halinde algılanacağı, bu durumda önceki "FORM" esas unsurlu markalarından farklı olarak algılanacağı ve "+" işaretinin de İngilizce dilinde "plus" olarak algılanma ihtimalinin yüksek olduğu, davalı şirket markasında ise "doğadan" lider markasının yanında, "form plus" ibaresinin asıl unsur olacağı, bu itibarla davacı başvurusunda kullanılan ibare ile davalı şirketin 2006/03168 sayılı "doğadanform plus" markasında yer alan ibareler arasında, 556 sayılı KHK."nın 8/1-b maddesi anlamında benzerlik bulunduğu, başvuru ile redde mesnet alınan markanın kapsamların da aynı olduğu, 8/1-b koşullarının oluştuğu, davacının müktesep hak iddiasına dayanak markasının davalının redde mesnet alınan markadan daha sonraki bir tarihte tescil edildiği, bu durumda müktesep hakkın oluşmayacağı gerekçesi ile davalı TPMK vekili ile davalı şirket. vekilinin istinaf başvurusunun kabulü ile yerel mahkemenin kararının kaldırılmasına, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, YİDK kararının iptali istemine ilişkindir. Bölge Adliye Mahkemesince, “Doğadanform Plus” ibaresi ile başvuru konusu “FORM +” ibaresi arasında aynı ve benzer mallar yönünden benzerlik bulunduğuna ilişkin yaklaşımı doğru ise de davacı tarafın marka başvurusunda yer alan “+” ibaresi ile davalı tarafın redde mesnet markasın yer alan “plus” ibaresi “ilave” “daha fazla” ve değer gibi miktar belirten işaretlerden olup, ayırt edici nitelikleri bulunmayan ve kimsenin de tekeline bırakılamayacak işaretlerdendir. Bu itibarla, davacının başvurusuna konu "Form +" unsurlu marka başvurusunun tescil kapsamında yer alan malların, daha önceden yine davacı adına tescilli "FORM" ibareli markaların kapsamlarında da yer aldığı, hem başvuru konusu, hem de önceki markaların ayırt edici unsurunun "Form" ibaresi olduğu, davacı tarafca uzun yıllardır ve çekişmesiz olarak kullanıldığı, mahkemece başvuru markasının seri marka oluşturma çabasının bir ürünü olduğu ve davacı taraf için müktesep hak teşkil ettiği gözetilmeksizin Bölge Adliye Mahkemesince hatalı gerekçeyle davanın reddine karar verilmesi doğru olmamış ve hükmün açıklanan nedenlerle davacı yararına bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacının temyiz isteminin kabulü ile Bölge Adliye Mahkemesi kararının davacı yararına BOZULMASINA, HMK"nın 373/2. maddesi uyarınca dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesi"ne gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 17/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.