Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/12492 Esas 2019/6987 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/12492
Karar No: 2019/6987
Karar Tarihi: 02.04.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/12492 Esas 2019/6987 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın 6136 sayılı Kanun'a muhalefet suçundan mahkumiyet hükmünün temyiz edilmesinin reddedilmesine karar verdi. Ancak, sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin olarak, hükümde yapılan hatalar nedeniyle kararın bozulmasına karar verildi. Bunlar arasında, iddianamede sevk maddeleri arasında 5237 sayılı TCK'nin 87/1-son maddesi gösterilmediği, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının belirlenemediği için TCK'nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiği, sanığın cezasının 5237 sayılı TCK'nin 86/1, 86/3-e, 87/1-d maddeleri hükümde gösterilmeksizin doğrudan TCK'nin 87/1-son maddesi uyarınca verilmesi ve Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı hükümlerinin iptal edilmesi sonrasında sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği gibi nedenler yer almaktadır. Kararda, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı CMUK'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen Geçici 2. maddesi ile ilgili açıklamalar da yer almaktadır.

3. Ceza Dairesi 2018/12492 E. , 2019/6987 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM :Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Sanık hakkında 6136 sayılı Kanun"a muhalefet suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Tayin olunan cezanın karar tarihindeki miktarına göre 14.04.2011 tarih ve 27905 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 23.03.2005 tarihli ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen Geçici 2. maddesi uyarınca hüküm kesin nitelikte olup temyiz kabiliyeti bulunmadığından, sanığın temyiz itirazının 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2-Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a)Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 tarih ve 2015/1167 Esas - 2017/247 Karar sayılı kararı uyarınca sanık hakkında düzenlenen iddianamede sevk maddeleri arasında 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesi gösterilmediği halde, sanığa ek savunma hakkı verilmeden hüküm kurulması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine muhalefet edilmesi,
b)İddia, savunma, katılanın kardeşi Tanık Nail"in beyanı ve adli raporlara göre ilk haksız hareketi oluşturan fiilin kimin tarafından yapıldığının belirlenemeyip, olayın taraflar arasında aniden ve karşılıklı kavga şeklinde gerçekleştiğinin anlaşılması karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas, 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu halin sanık lehine yorumlanmasıyla sanık hakkında TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda (1/4) uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
c)Sanık hakkında TCK"nin 86/1, 86/3-e, 87/1-d maddeleri hükümde gösterilmeksizin, doğrudan TCK"nin 87/1-son maddesi uygulanarak, sanığın 5 yıl hapis cezası ile hapis cezasına hükmedilmesi,
d)Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 02.04.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.