Çocuğun nitelikli cinsel istismarı - şantaj - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/1001 Esas 2020/3457 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/1001
Karar No: 2020/3457
Karar Tarihi: 10.09.2020

Çocuğun nitelikli cinsel istismarı - şantaj - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/1001 Esas 2020/3457 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bir çocuğa nitelikli cinsel istismar suçlamasıyla şantaj davasında ilk derece mahkemesi tarafından verilen beraat kararının temyizi istendi. Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına gereksiz ihbar yapmaya gerek olmadığı içtihadı birleştirme kararıyla belirtildiği için davaya katılma hakkı verilmedi. Mağdurun vekili de yaş küçüklüğü nedeniyle hükümleri temyize hakkı olmadığından temyiz istemleri reddedildi. Kanun maddeleri: 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesi, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi.

14. Ceza Dairesi 2020/1001 E. , 2020/3457 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı, şantaj
HÜKÜM : Beraat

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükümleri temyize hakkı bulunmadığı ve kayden 01.10.1997 doğumlu olup kovuşturma evresinde ifadesinin alındığı 30.01.2015 tarihli duruşmada on sekiz yaşı içerisinde bulunan mağdurenin, sanıktan şikayetçi olmadığını beyan etmesi karşısında, mağdureye yaş küçüklüğü nedeniyle tayin edilen vekilin hükümleri temyize hakkı bulunmadığı anlaşıldığından, vaki temyiz istemlerinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi gereğince REDDİNE, 10.09.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.