Esas No: 2022/6132
Karar No: 2022/17198
Karar Tarihi: 29.11.2022
Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2022/6132 Esas 2022/17198 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık hakkında 2634 sayılı Kanuna muhalefet suçundan verilen hükümlülük kararı ve temyiz talebinin reddedilmesi üzerine yapılan temyiz başvurusu incelendi. 14.04.2011 tarihli kanun değişikliği ile adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümlerinin kesin nitelikte olduğu belirtilmiş ve vaki temyiz taleplerinin reddi kararlarına itiraz edilemeyeceği kararlaştırılmıştır. Bu nedenle, yerel mahkemenin temyiz taleplerini reddine yönelik kararında bir isabetsizlik olmadığından itirazların reddiyle ek kararın ONANMASINA karar verilmiştir. Kanun maddeleri: 6217 sayılı Kanun'un 23. maddesi, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendi, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. madde.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 2634 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : 16/02/2022 tarihli karar ile sanık hakkında hükümlülük; 15/03/2022 tarihli ek karar ile temyiz talebinin reddine
Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
14.04.2011 tarihli ve 27905 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 23. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde “hapis cezasından çevrilen adlî para cezaları hariç olmak üzere sonuç olarak belirlenen 3.000 Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı istinaf yoluna başvurulamayacağı” şeklinde yapılan değişiklik ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen “bölge adliye mahkemeleri faaliyete geçinceye kadar hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen üçbin Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı temyiz yoluna başvurulamaz” şeklindeki geçici 2. maddesi göz önünde bulundurulduğunda, 14.04.2011 tarihinden sonra doğrudan hükmolunan 3.000 Türk Lirası dahil adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri kesin nitelikte olduğu cihetle, vaki temyiz taleplerinin reddine dair yerel mahkemenin 15/03/2022 tarihli ek kararında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanık müdafiinin bu karara yönelik temyiz itirazlarının reddiyle, tebliğnameye aykırı olarak, ek kararın ONANMASINA, 29/11/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
