Zimmet - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2015/9186 Esas 2019/11439 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/9186
Karar No: 2019/11439
Karar Tarihi: 03.12.2019

Zimmet - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2015/9186 Esas 2019/11439 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık köy muhtarı olarak görev yaparken, köyün elektrik borcunu ödemek için satılan tarlayla elde edilen 5.000 TL ve köylülerden toplanan 1.200 TL'yi zimmetine geçirdiği gerekçesiyle, mahkumiyet kararı verildi. Ancak sanık, borcun ödenmesinde kullandıklarını savundu ve harcamalar yaptığını belirtti. Mahkemenin yetersiz incelemesi sonucu, adaletin sağlanması ve suç vasfının belirlenmesi için eksik evrakların temin edilmesi ve bilirkişi raporunun alınması gerektiği ifade edildi. Sanığın zimmete geçirdiği para, ekonomik koşullar ve TCK'nın 249. maddesi göz önünde bulundurularak, değer azlığı sınırında kalmıştır. TCK'nın 53. maddesi de yeniden değerlendirmeye tabi tutulması gerekmektedir. Bu nedenle, sanık müdafinin temyiz itirazları haklı bulunarak hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri: TCK'nın 249. ve 53. maddeleri, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi, CMUK'un 321 ve 326/son maddeleri.

5. Ceza Dairesi 2015/9186 E. , 2019/11439 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Zimmet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Suç tarihinde ... ili ... ilçesi...köyü muhtarı olarak görev yapan sanığın, köyün elektrik borcunun ödenmesi için köy tüzel kişiliğine ait tarlanın satışından elde edilen 5.000 TL ile köylüden toplanan 1.200 TL"yi elektrik borcunun ödenmesinde kullanmayarak uhdesinde tuttuğu kabul edilerek zimmet suçundan mahkumiyetine karar verilmiş ise de; sanığın köyün elektrik borcu nedeniyle 3.500 TL ödeme yaptığını, kalan miktarın köyün başka yerlere olan borcunun ödenmesinde kullanıldığını, ayrıca köy için harcamalar yaptığını, kanalizasyon, iki cenaze aracı, su, mezarlık, cami ve yollar için harcamalar yaptığını savunması karşısında, maddi gerçeğin hiçbir kuşkuya yer vermeyecek şekilde ortaya çıkarılması açısından, sanığın savunmasında ileri sürdüğü harcamalara ilişkin tüm evrakın temini ile gerektiğinde mahallinde keşif icrası ile söz konusu harcamaların gerçekleşip gerçekleşmediğinin, ödemelerin doğru olup olmadığının belirlenmesi, sanığın görev yaptığı döneme ilişkin köy muhtarlığına ait tüm defterler, harcama belgeleri, banka hesap kayıtları ve diğer belgelerin temini sonrasında dosyanın tüm ekleriyle birlikte Sayıştay emekli uzman denetçilerinden oluşturulacak bilirkişi kuruluna tevdi ile köyün suç dönemindeki tüm gelir ve giderleri karşılaştırılmak suretiyle sanığın zimmetinde kalan para bulunup bulunmadığına ilişkin ayrıntılı rapor alınmasından sonra hasıl olacak sonuca göre hukuki durumunun ve suç vasfının takdir ve tayini gerekirken, eksik inceleme ile yetersiz bilirkişi raporuna dayanılarak yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
Sanığın zimmetine geçirdiği kabul edilen 6.200 TL"nin, suç tarihindeki ekonomik koşullara ve Dairemiz uygulamalarına göre değer azlığı sınırında kalması nedeniyle sanık hakkında TCK"nın 249. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve E. 2014/140, K. 2015/85 sayılı iptal Kararının Resmi Gazete"nin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayısında yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca hükmün BOZULMASINA 03/12/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.