MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki "ihalenin feshi" istemli şikâyetten dolayı bozma kararı üzerine direnme yoluyla Ankara 5. İcra (Hukuk) Mahkemesinden verilen 06.03.2014 tarihli ve 2013/1577 E., 2014/328 K. sayılı kararın onanmasını kapsayan ve Yargıtay Hukuk Genel Kurulundan çıkan 16.05.2018 tarihli ve 2017/12-707 E., 2018/1100 K. sayılı kararın, karar düzeltme yoluyla incelenmesi şikâyetçi borçlu Taş İnşaat Turizm San. ve Tic. Ltd. Şti. vekili tarafından verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla, Hukuk Genel Kurulunca dilekçe, düzeltilmesi istenen karar ve dosyadaki ilgili bütün belgeler okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava ihalenin şikâyet yolu ile feshi istemine ilişkindir.
Mahkemece istemin reddine dair verilen karar Özel Dairece; satış talep tarihinden önce haczin düştüğü, böyle olunca geçerli bir haciz olmaksızın yapılan ihalenin feshi gerekirken, istemin reddinin doğru olmadığı gerekçesiyle bozulmuş, mahkemece alacaklının 17.11.2011 tarihinde satış avansını yatırmak suretiyle yaptığı satış talebinin kıymet takdirinin kesinleşmemesi nedeniyle icra müdürlüğü tarafından reddolunması üzerine kıymet takdirine itirazın İcra (Hukuk) Mahkemesince reddi sonrasında 23.05.2012 tarihli satış talebi üzerine taşınmazın 23.07.2012 tarihinde satışının yapıldığı bu itibarla satış talepleri arasında iki yıllık sürenin dolmadığı ve ihalenin feshini gerektiren başkaca bir sebep de bulunmadığı gerekçesiyle önceki hükümde direnilmiştir.
Şikâyetçi borçlu Taş İnşaat Turizm San. ve Tic. Ltd. Şti. vekilinin temyiz istemi üzerine Hukuk Genel Kurulunca Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 16.02.2018 tarihli ve 2016/4 E., 2018/1 K. sayılı kararı gerekçe gösterilerek karar onanmıştır.
Hukuk Genel Kurulunun onama kararına karşı şikâyetçi borçlu şirket vekili, davanın devamı sırasında Trabzon Asliye Ticaret Mahkemesinin 11.02.2014 tarihli ve 20011/10 E., 2014/18 K. sayılı kararıyla müvekkilinin iflasına karar verildiğini belirtilmek suretiyle karar düzeltme talebinde bulunduğu anlaşıldığından, Hukuk Genel Kurulunda yapılan görüşmeler sırasında işin esasına geçilmeden önce, mahkeme kararı ile Hukuk Genel Kurulunun onama kararı ve şikâyetçi borçlu şirket vekilinin karar düzeltme dilekçesinin iflas dairesine tebliğ edilmesi için dosyanın mahalline çevrilmesinin gerekli olup olmadığı ön sorun olarak tartışılıp değerlendirilmiştir.
Ön sorunun çözümü için konu ile ilgili yasal düzenleme ve kavramların kısaca açıklanmasında fayda vardır.
İflas limited şirketler için infisah sebebi (TTK m. 636/1-c) olup, iflas kararı ile birlikte şirket hak ve fiil ehliyeti tasfiye sonuna kadar devam eder. Bir başka ifade ile iflas tüzel kişiliğin sona ermesine değil şirketin tasfiye sürecine girmesine yol açar. Bu hâlde şirketi idare ve temsil ile yetkili organ ve kişilerin bu yetkileri iflas masasına giren mal ve haklar bakımından sona erer (TTK m. 534).
İflasın açılması, borçlu aleyhinde haciz yoluyla yapılan takiplerle teminat gösterilmesine ilişkin takipleri durdurur (İİK m. 193/1). İflas kararının kesinleşmesi ile duran takipler düşer ve hacizli mallar iflas masasına girer (İİK m. 193/2). İflas açılmasından önce paraya çevrilmiş olan malların bedeli İİK’nın 138 ilâ 144. maddeleri hükmüne göre haciz koyduran alacaklılara paylaştırılır. Artan kısım iflas masasına intikal eder (İİK m. 186/2).
İflasın açılmasından önce ihalesi yapılan müflise ait mal ihalenin kesinleşmesi şartı ile ihale anında paraya çevrilmiş sayıldığından ihale bedeli iflas masasına girmez. Borçlunun iflas açıldıktan sonra masaya ait mallar üzerinde her türlü tasarrufu alacaklılara karşı hükümsüzdür (İİK m. 191/1). Burada tasarruftan maksat masanın mevcudunu azaltıcı nitelikteki tasarruf işlemleridir. Bu işlemler müflisin satış, trampa veya bağışlama yolu ile taşınır veya taşınmaz bir malını başkasına devretmesi, bir malın üzerinde rehin veya irtifak hakkı tesis etmesi, bir alacağını tahvil etmesi, bir alacağından feragat etmesi, bir alacağını başkasına temlik etmesi, bir şirketteki hissesini devretmesi gibi tasarruf işlemleridir (Kuru, B.: İcra ve İflas Hukuku, Ankara 1993,C. 3, s.2874). O hâlde müflisin ihalenin feshini talep etmesi ile az yukarıda anılan işlemlerden hiçbiri yapılmadığına göre müflisin o mal üzerinde tasarrufta bulunduğu sonucuna varılamayacağından, hukuki yararı bulunan müflisin ihalenin feshi davası açma hakkı bulunduğu kabul edilmelidir.
Hâl böyle olunca, iflas eden şirketin İİK’nın 134. maddesine göre ihalenin feshini talep etme hakkı bulunması nedeniyle kambiyo senetlerine özgü haciz yolu ile icra takibinin diğer borçlusu Savaş Taş’a ait taşınmazın ihalesinin feshi isteminde bulunduktan sonra hakkında iflas kararı verilen borçlu şirket vekilinin karar düzeltme dilekçesini iflas dairesine tebliği için dosyanın mahalline geri çevrilmesinin gerekmediği; bir başka ifade ile ön sorunun bulunmadığı 11.12.2018 tarihinde yapılan ikinci görüşmede oy çokluğuyla kabul edilerek işin esasının incelenmesine geçilmiştir.
İşin esasının incelenmesine yönelik ilk görüşmede ise;
Hukuk Genel Kurulu onama kararında yer alan açıklamalara göre 6217 sayılı Kanunun 30. maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “Geçici madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 440. maddesinde sayılan sebeplerden hiçbirisine uygun olmayan karar düzeltme isteğinin REDDİNE, aynı Kanunun 442/3. ve 4421 sayılı Kanunun 4/b-1 maddeleri gereğince takdiren 300,00 TL para cezasının karar düzeltme isteyenden alınarak Hazineye gelir kaydedilmesine, karar düzeltme harcı peşin alındığından harç alınmasına yer olmadığına 11.12.2018 tarihinde oy birliğiyle kesin olarak karar verildi.