Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/21744 Esas 2019/9804 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin iş sözleşmesinin işveren tarafından haklı nedene dayanmaksızın feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatları ile ödenmediğini iddia ettiği bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama neticesinde; yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve bilirkişi raporlarına göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine,
2-İş sözleşmesinin, işçinin işe devamsızlıkta bulunması nedeniyle işverence haklı olarak feshedilip feshedilmediği hususunda taraflar arasında uyuşmazlık söz konusudur.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 25/II-(g) madde ve bendinde, “işçinin işverenden izin almaksızın veya haklı bir sebebe dayanmaksızın ardı ardına iki işgünü veya bir ay içinde iki defa herhangi bir tatil gününden sonraki iş günü, yahut bir ayda üç işgünü işine devam etmemesi” halinde işverenin haklı fesih imkanının bulunduğu kurala bağlanmıştır.
Somut olayda; davacı işçinin iş sözleşmesi işveren tarafından İş Kanunu"nun 25/II-(g) madde ve bendi uyarınca devamsızlık haklı nedenine dayanılarak 20.03.2013 tarihi itibariyle feshedilmiş, buna karşılık davacı yanca; iş sözleşmesinin, otobüs şoförü olarak sefer için görev beklenilen sırada hakkında devamsızlık tutanağı düzenlenerek haksız olarak feshedildiği ileri sürülmüştür. Mahkemece; işverenin bulunduğu konum itibarı ile her zaman, tek taraflı olarak tutanak tanzim etme imkanına sahip olduğu, tutanak tanıklarının beyan tarihinde davalı şirkette çalışıyor olmaları ve somut ve makul bir neden belirtmedikleri, öte yandan sekiz yıla yakın hizmeti bulunan bir işçinin, ortada izah edilmiş bir sebep yok iken işe gelmemesinin hayatın olağan akışına aykırı olduğu gerekçeleri ile işveren feshinin haksız olduğu kabul edilerek davacının kıdem ve ihbar tazminat alacakları hüküm altına alınmıştır. Ancak söz konusu değerlendirme, dosya içeriğine uygun düşmemektedir. Zira, feshe konu 13.03.2013, 14.03.2013 ve devamı tarihlerine ilişkin devamsızlık olgusu dinlenen tutanak tanıkları ile ispatlandığı gibi, davacı işçinin şoför olarak otogara giriş çıkış saatlerini gösterir kayıtlarda 16.03.2013 tarihinde davalıya ait olmayan bir firmaya bağlı otobüste çalıştığı da tespit edilmiştir. Bu itibarla, işveren feshinin haklı nedene dayandığı anlaşıldığından kıdem ve ihbar tazminat isteklerinin reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçeyle bu taleplerin kabulü yönünde hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 06.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.