MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi


Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 23.06.2008 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 13.07.2009 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı hazine vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı, 132 ada 54 parsel sayılı taşınmazı yararına, davalılara ait 132 ada 52, 51 ve 50 parsel sayılı taşınmazlar üzerinden geçit hakkı kurulmasını istemiştir.
Davalılar Hazine vekili, ..., ..., ... davanın reddini savunmuşlar, diğer davalılar ..., ... ve ... savunmada bulunmamışlardır.
Mahkemece,132 ada 54 parsel sayılı taşınmaz lehine,132 ada 53, 55, 52 parsel sayılı taşınmazlar aleyhine geçit hakkı kurulmasına karar verilmiştir.
Hükmü davalı Hazine vekili temyiz etmiştir.
Dava, Türk Medeni Kanununun 747 maddesine dayalı geçit hakkı kurulması istemine ilişkindir.
Mahkemece uygun geçit yeri saptanırken öncelikle taraf yararlarının gözetilmesi gerekir. Zira, geçit hakkı taşınmaz mülkiyetini sınırlayan bir irtifak hakkı olmakla birlikte, özünü komşuluk hukukundan alır. Bunun doğal sonucu olarak yol saptanırken komşuluk hukuku ilkeleri gözetilmelidir. Geçit gereksiniminin nedeni, taşınmazın niteliği ile bu gereksinimin nasıl ve hangi araçlarla karşılanacağı davacının subjektif arzularına göre değil objektif esaslara uygun belirlenmeli, taşınmaz mülkiyetinin sınırlandırılması konusunda genel bir ilke olan fedakarlığın denkleştirilmesi prensibi dikkatten kaçırılmamalıdır.
Somut olayda,dosya içerisinde bulunan 08.07.2009 havale tarihli ek bilirkişi raporunda 4.alternatif olarak gösterilen 52 parsel sayılı taşınmazdan (K) harfi , 53 parsel sayılı taşınmazdan (B) harfi, 55 parsel sayılı taşınmazdan (C) harfi ile belirtilen kısımlardan davacıya ait 54 parsel sayılı taşınmaz yararına geçit hakkı kurulmuştur.Davacıya ait 54 parsel sayılı taşınmazın doğusunda bulunan 50, 52 ve 48 parsel sayılı taşınmazların yüzölçümü geçit kurulan 53, 52 ve 48 parsel sayılı taşınmazların yüzölçümünden daha büyüktür.Fedakarlığın denkleştirilmesi ilkesine aykırı olarak yüzölçümü daha küçük olan 52, 53 ve 55 parsel sayılı taşınmazlardan geçit kurulması doğru olmamıştır.
Mahkemece, davacıya ait 54 parsel sayılı taşınmaz lehine, 50 ve 52 parsel sayılı taşınmazların batı sınırını takip ederek veya 50 parsel sayılı taşınmazın batı ve kuzey sınırından sonra 48 veya 52 parsel sayılı taşınmazlardan ya da 48 ve 52 parsel sayılı taşınmazların ortak sınırından devam edilerek kuzeyde bulunan genel yola ulaşacak şekilde geçit kurulmasının mümükün olup olmadığı araştırılmalıdır.
Mahkemece açıklanan bu hususlar nazara alınmadan yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmadığından karar bozulmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı Hazine vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, 19.04.2012 gününde oybirliği ile karar verildi.