Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/3585 Esas 2022/5062 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suçlar : 1- Özel hayatın gizliliğini ihlal, 2- Tehdit
Hükümler : 1- Özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan TCK'nın 134/2, 43, 62/1, 53, 51/1-3-6. maddeleri gereğince mahkumiyet
2- Tehdit suçundan TCK'nın 106/1-1. cümle, 43, 62/1, 51/1-3- 6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Özel hayatın gizliliğini ihlal ve tehdit suçlarından sanığın mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK’nın 17/10/2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesinde yeniden düzenlenmiş olan ‘’Basit Yargılama Usulü’’ başlıklı 251. maddenin 1. fıkrasında yer alan ‘’Asliye Ceza Mahkemesince iddianamenin kabulünden sonra adli para cezasını ve/veya üst sınırı 2 yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlarda basit yargılama usulünün uygulanmasına karar verilebilir.’’ şeklindeki düzenlemeye göre basit yargılama usulünün uygulanıp uygulanmama takdirinin mahkemeye bırakıldığı, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada mahkemece genel hükümlere göre yargılamaya devam edilip karar verildiği gözetildiğinde mahkemenin uygulama yapılmayacağına ilişkin takdirinin olduğu anlaşılmakla yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre; bir dönem arkadaşlık yaptığı katılanın ilişkilerini sona erdirmesine tepki olarak beraberlikleri döneminde onun rızası kapsamında çektiği çıplak resimlerini internet ortamında yayınlayan ve katılanı telefon ile arayarak "resimlerini internette yayımlayacağım, seni doğduğuna pişman edeceğim, işinden attıracağım, unuttuğun bir anda karşına çıkacağım, unutamayacağın bir iz yüzünde bırakacağım" şeklindeki sözleri sarf eden sanığın sübut bulan eyleminin özel hayatın gizliliğini ihlal ve tehdit suçlarını oluşturduğuna ilişkin yerel mahkemenin kabul ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafinin beraat kararı verilmesi gerektiğine, katılan vekilinin takdiri indirim uygulanmaması gerektiğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hakkında tayin edilen hapis cezası ertelenen sanığın, TCK'nın 51/7. maddesi gereğince, denetim süresi içinde kasıtlı bir suç işlemesi halinde, ertelenen cezanın kısmen veya tamamen infaz kurumunda çektirilmesine karar verileceğinin ve TCK’nın 51/8. maddesi uyarınca da denetim süresi iyi halli olarak geçirildiği takdirde, cezanın infaz edilmiş sayılacağı hususunun kararda gösterilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının A) paragrafının 8. bendinde ve B) paragrafının 7. bendinde yer alan “tamamen çektirileceği hususunda sanığa ihtarat yapılmasına,” ibarelerinin hükümden çıkarılması ve yerine “kısmen veya tamamen infaz kurumunda çektirilmesine karar verileceğinin ve TCK’nun 51/8. maddesi uyarınca denetim süresi iyi halli olarak geçirildiği takdirde, cezanın infaz edilmiş sayılacağının sanığa ihtarına” ibarelerinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 27.06.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.