Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2017/5754 Esas 2019/1225 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/5754
Karar No: 2019/1225
Karar Tarihi: 06.02.2019

Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2017/5754 Esas 2019/1225 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Konut dokunulmazlığının ihlali suçunun birden fazla kişi tarafından işlendiği iddiası nedeniyle, sanık hakkında 5237 sayılı Yasa'nın 119/1-c maddesinin uygulanmaması kararlaştırılmıştır. Dosya ve duruşma tutanakları incelendiğinde, suçların sanık tarafından işlendiği kabul edilmiştir. Ancak, sanık hakkında tekerrüre esas alınan bir kararın suç tarihinden sonra kesinleştiği ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, sanık hakkında tekerrüre ilişkin hükümlerin uygulanması gereklidir. Bu nedenle, hükümlerin bozulmasına ve tekerrüre ilişkin hükümlerin uygulanmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri olarak, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 119/1-c maddesi ve 58/6 maddesi, Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Kanunun 108/2 maddesi ve 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi gösterilmiştir.

17. Ceza Dairesi 2017/5754 E. , 2019/1225 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Konut dokunulmazlığının ihlali suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte işlendiğinin iddia edilmesi karşısında; sanık hakkında 5237 sayılı Yasa"nın 119/1-c maddesinin uygulanmaması, aleyhe temyiz bulunmadığından, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Muş 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/707 Esas ve 2010/315 Karar sayılı ilamın suç tarihinden sonra 19/12/2011 tarihinde kesinleştiği ve bu haliyle sanık hakkında tekerrüre esas alınamayacağı, sanığın adli sicil kaydında bu kayıt dışında tekerrüre esas alınabilecek nitelikte başkaca ilam da bulunmadığı nazara alındığında sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nun 58. maddesine göre tekerrüre ilişkin hükümlerin uygulanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’in temyiz nedeni bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından tekerrüre ilişkin “Sanığın Muş 1. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2010/707 Esas ve 2010/315 Karar sayılı kararı ile mükerrir olması nedeni ile sanığa verilen cezanın TCK’nun 58/6 maddesi ve Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Kanunun 108/2 maddesi uyarınca koşullu salıverme süresine eklenecek miktar tekerrüre esas alınacak cezanın en ağırından fazla olmamak üzere mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine,” bölümler çıkartılarak, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.