İşkence - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2018/11640 Esas 2019/1787 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : İşkence
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Dairemizin 18.06.2018 gün ve 2018/5502 esas, 2018/7026 sayılı ilamındaki onama kararlarına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 22.11.2018 tarihinde itirazda bulunulması üzerine dosya incelendi:
Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; katılanın çalıştığı şantiyede meydana gelen hırsızlık olayıyla ilgili olarak yapılan soruşturmada inşaata ait kamera görüntülerinde katılanın görülmesi üzerine katılanın açık kimlik ve adres bilgilerinin tespit edildiği, suç tarihinde saat 01.00 sıralarında katılanın görevli kolluk birimi tarafından ifadesi alınmak üzere Sancaktepe Asayiş Büro Amirliği"ne getirildiği, burada amir sanık ... ve polis memuru sanık ... tarafından katılanın sorgu odasına alındığı, katılanın aşamalarda değişmeyen beyanları, katılanın eşi ve oğlu "ın olay sonrası eve gelen katılanın yüzünde ve vücudunda şişlik ve morluklar olduğuna dair beyanları, katılanın sanıkları teşhisine ilişkin tutanak ve olaydan iki gün sonra, şikayet üzerine alınan Kartal Adli Tıp Şube Müdürlüğü"nün 28.03.2014 tarihli ön raporunda belirtilen yaralanmaya ilişkin bulgular ile İstanbul Anadolu Adli Tıp Şube Müdürlüğü"nün 04.03.2015 tarihli kesin raporunda katılandaki yaralanmaların “Künt travmatik yaralanmalar olduğu ve kişinin öyküsünde aktarmış olduğu kaba dayak ile uyumlu olduğu, ruhsal muayene ve değerlendirmeler sonucunda; Ruhsal Bozukluklar Tanısal ve Sayısal El Kitabı (DSM-IV) tanı ölçütlerine göre, kişinin söz konusu olayla ilgili olarak olay sonrasında Depresif Mizaçla Giden Uyum Bozukluğu tanısı aldığı, bu ruhsal tanısının kişinin "işkence" öyküsünde aktardığı travmayla doğrudan ilişkili olduğu, kişi üzerindeki etkisinin basit bir tıbbi müdahaleyle giderilebilecek ölçüde hafif nitelikte OLMADIĞI, kişinin sağlığının ve algılama yeteneğinin bozulmasına neden OLDUĞU” şeklinde rapor düzenlenmesi ve katılanı hastaneye götüren polis memurlarının da beyanlarının alınmış olması karşısında; sanıkların işkence suçunu işlediklerini sabit kabul eden mahkemenin delillerin mahkumiyete yeterli olduğu yönündeki takdir ve değerlendirmesinde isabetsizlik görülmediğinden; Dairemizin sanıklar hakkında verilen 18.06.2018 gün ve 2018/5502 esas, 2018/7026 karar sayılı onama kararları usul ve yasaya uygun bulunmakla,
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen itiraz içeriği açıklanan nedenlerle yerinde görülmediğinden Dairemizin onama kararının düzeltilmesine yer olmadığına, 5271 sayılı CMK.nın 308/3. maddesi uyarınca dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulu"na gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 11.02.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.