MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 01/10/2012 gününde verilen dilekçe ile haksız el koyma nedeniyle maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 09/12/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili ile davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız el koyma nedeniyle maddi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davalı ... yönünden davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
Davacı, adına kayıtlı olan araca hizmet nedeni ile güveni kötüye kullanma suçu nedeniyle yürütülen soruşturma nedeniyle el konularak yediemine teslim edildiğini, yürütülen soruşturma neticesinde hakkında kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildiğini, 10/02/2009 tarihinde el konulan aracın kendisine iadesine karar verildiğini, aracın çalışamamasından kaynaklan gelir kaybı olduğunu ileri sürerek otopark ücretiyle birlikte uğradığı zararın tazmini isteminde bulunmuştur.
Davalılardan Adalet Bakanlığı, davada idare mahkemeleri görevli olduğundan öncelikle davanın görev yönünden reddine ayrıca esastan da reddini savunmuştur.
Mahkemece, 5271 Sayılı CMK" nın 128/4 maddesi uyarınca araçlarla ilgili el koyma kararının bu araçların kayıtlı bulunduğu sicile şerh verilmek suretiyle icra olunacağının belirtilmesine rağmen , araçların fiilen muhafaza altına alınarak trafikten men edilmesinin hukuka aykırı ve haksızlık içerdiği gerekçesiyle benimsenen bilirkişi raporuna göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
1 Haziran 2005 tarihinde yürürlüğe giren 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 7. bölümünde "koruma tedbirleri nedeni ile tazminat" konusu düzenlenmiştir. Anılan yasanın ilgili bölümünde yer alan 141/j. maddesinde; ""Eşyasına veya diğer malvarlığı değerlerine koşulları oluşmadığı halde el konulan veya korunması için gerekli tedbirler alınmayan ya da eşyası veya diğer malvarlığı değerleri amaç dışı kullanılan veya zamanında geri verilmeyen"" kişilerin maddi ve manevi her türlü zararlarını devletten isteyebileceği öngörülmüştür. Aynı yasanın 142/2. maddesinde; "istem zarara uğrayanın oturduğu yer Ağır Ceza Mahkemesinde ve eğer o yer Ağır Ceza Mahkemesi tazminat konusu işlemle ilişkili ise ve aynı yerde başka Ağır Ceza Dairesi yoksa en yakın yer Ağır Ceza Mahkemesinde karara bağlanır." şeklinde düzenleme yapılmıştır.
5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un 6. maddesinde ise; Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 141 ila 144. maddeleri hükümlerinin 1 Haziran 2005 tarihinden itibaren yapılan işlemler hakkında uygulanacağı belirtilmiştir.
Somut olayda; davacı hakkında yukarıda anılan dönemden sonra soruşturma işlemleri yürütülmüştür. Elkoyma tarihi itibari ile devlete karşı açılacak olan tazminat davalarında Ceza Muhakemesi Kanunu 141 ve 142 maddeleri uyarınca Ağır Ceza Mahkemeleri görevlidir. Bu nedenle davalı ... hakkında görevsizlik kararı verilmesi gerekirken işin esasına girilmesi usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda gösterilen nedenle taraflar yönünden BOZULMASINA ve davacıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 01/03/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.