Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2018/7230 Esas 2020/1947 Karar Sayılı İlamı

6563 sayılı Elektronik Ticaretin Düzenlenmesi Hakkında Kanun’a aykırı davranmak eyleminden dolayı kabahatli ... hakkında Adana Ticaret İl Müdürlüğünün 03/01/2018 tarihli ve 273 sayılı kararı ile uygulanan 2.000,00 Türk lirası idari para cezasına yönelik başvurunun reddine dair Adana 3. Sulh Ceza Hâkimliğinin 22/03/2018 tarihli ve 2018/876 değişik iş sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 15/10/2018 gün ve 94660652-105-01-11114-2018-Kyb sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekinde bulunan dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 22/10/2018 gün ve 2018/84558 sayılı ihbarnamesi ile Dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, kabahatli tarafından Dağ-Kon İletişim İnş. Tem. Taş. Elek. Tic. Ve San. Ltd. Şti. ile yetkili temsilcisi olduğu firma arasında distribütörlük anlaşması bulunduğu ve ürettikleri ürünlerin Türkiye geneli tüm reklam ve satışlarını bu firmanın üstlendiği, idari para cezasına konu olan SMS"lerinde şahsı ya da firması tarafından değil Dağ-Kon İletişim İnş. Tem. Taş. Elek. Tic. Ve San. Ltd. Şti. tarafından gönderildiği belirtilip buna ilişkin her iki firma arasında imzalanan 12/02/2015 tarihli distribütörlük sözleşmesinin dosyaya ibraz edildiği, mezkur sözleşme hükümleri uyarınca reklam faaliyetlerinden doğabilecek her türlü cezai işlemden distribütör firmanın sorumlu olduğu, buna göre kabahat konusu konu olan SMS"lerin kim tarafından gönderildiği araştırılıp bahse konu distribütörlük anlaşmasının bulunup bulunmadığı değerlendirilerek sonucuna göre bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, kabahatlinin başvurusunun kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla, gereği görüşülüp düşünüldü;
Olağanüstü kanun yolu olan ve öğretide “olağanüstü temyiz” olarak adlandırılan kanun yararına bozmanın amacı hakim veya mahkeme tarafından verilen ve istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen kararların Yargıtay’ca incelenmesini, buna bağlı olarak da kanunların uygulanmasında ülke sathında birliğe ulaşmak, hakim veya mahkemelerce verilen cezaya ilişkin karar veya hükümlerdeki hukuka aykırılıkları toplum ve birey açısından hukuk yararına gidermektir.
Olağanüstü bir kanun yolu olan kanun yararına bozma müessesesinin konusunu oluşturabilecek kanuna aykırılık halleri, olağan kanun yolu olan temyiz nedenlerine göre dar ve kısıtlı tutulduğunda kesin hükmün otoritesi korunmuş olur.
26.10.1932 gün ve 29/12 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı ve bu karar esas alınmak suretiyle verilen Yargıtay Ceza Genel Kurulu ve Özel Dairelerin süreklilik arz eden kararlarında belirtildiği üzere, kabul edip etmemenin hakim veya mahkemenin takdirine bağlı olduğu istekler hakkında verilen kararlar ile kanıtların değerlendirilmesine ve şahsi hakka ilişkin kararlar kanun yararına bozma konusu olamaz.
Mahkemece kanun yararına bozma isteminde ileri sürülen nedenler yönünden dosya kapsamında tüm deliller tartışılıp takdir edilmek suretiyle karar verildiği ve delil takdiri yapılarak verilen kararlar aleyhine kanun yararına bozma yoluna gidilemeyeceğinden;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının yerinde görülmeyen kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 25/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.