4. Ceza Dairesi Esas No: 2021/2920 Karar No: 2021/11576 Karar Tarihi: 05.04.2021
Hakaret - görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2021/2920 Esas 2021/11576 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, hakaret ve görevi yaptırmamak için direnme suçlarından mahkumiyet kararı almıştır. Ancak, hüküm açıklanmasına karar verilirken hukuka aykırı davranılmış ve kanıtlar yeterince değerlendirilmemiştir. Sanığın denetim süresi içinde işlediği başka bir suç sebebiyle hüküm açıklanması için kesinleşmiş bir mahkumiyet kararı gerekmektedir. Ancak bu kararın tedavi ve denetimli serbestlik kararı niteliğinde olduğu ve hüküm açıklanması için yeterli olmadığı belirtilmiştir. Kararda bahsedilen kanun maddeleri şunlardır: TCK'nın 191/2. Maddesi, CMK'nın 231/11. Maddesi, Anayasa'nın 141. Maddesi ve 5271 sayılı CMK'nın 34, 223 ve 230. Maddeleri.
4. Ceza Dairesi 2021/2920 E. , 2021/11576 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇLAR : Hakaret, görevi yaptırmamak için direnme HÜKÜMLER : Mahkumiyet TEMYİZ EDENLER : Sanık ile Üst Cumhuriyet Savcısı
KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü: Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi. 1- Sanığın denetim süresi içerisinde kasten yeni bir suç işlediğinden bahisle hükmün açıklanmasına karar verilebilmesi için sonraki suçtan yapılan yargılama sonunda verilen kesinleşmiş bir mahkumiyet kararının bulunması gerekir. Somut olayda denetim süresi içerisinde kasten yeni bir suç işlendiği ihbarında bulunan İstanbul 79. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2014/1035 esas, 2015/391 karar sayılı dosyasında, sanık hakkında uyuşturucu madde kullanma suçundan TCK"nın 191/2. maddesine göre tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine hükmedilmesi, tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uyulması halinde ise açılmış olan davanın düşürülmesine aksi takdirde davaya devam olunarak karar verileceğinin belirtilmesi, aynı Kanunun 191/2. maddesi son cümlesine göre de, bu kararın durma kararının hukuki sonuçlarını doğurması, verildiği tarih itibariyle yürürlükte bulunan TCK"nın 191/2. maddesi uyarınca sanık hakkında uygulanan tedavi ve denetimli serbestlik kararının mahkumiyet kararı niteliğinde olmaması karşısında, bu karara dayanılarak hükmün açıklanmasına karar verilemeyeceği gözetilmeden, CMK"nın 231/11. maddesine aykırı olarak hükmün açıklanmasına karar verilmesi, 2- Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleşmesinden sonra, denetim süresi içerisinde kasıtlı bir suç işlenmesi nedeniyle açıklanmasına karar verilecek yeni hükmün, Yargıtay incelemesine tabi olacak ve kesinleşmesi halinde infaza verilecek hüküm olacağı, bu nedenle kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre ulaşılan sonuçların, iddia, savunma, tanık anlatımları ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile sanığın eylemlerinin ve yüklenen suçların unsurlarının nelerden ibaret olduğunun, hangi gerekçeyle hangi delillere üstünlük tanındığının açık olarak gerekçeye yansıtılması ve bu şekilde cezanın şahsileştirilmesi gerekirken, açıklanan ilkelere uyulmadan, önceki karara yollama yapılmak suretiyle, Anayasanın 141. ve 5271 sayılı CMK"nın 34, 223 ve 230. maddelerine aykırı davranılması, Kanuna aykırı ve sanık ... ile Üst Cumhuriyet Savcısının temyiz nedenleri bu nedenle yerinde görüldüğünden tebliğnameye kısmen uygun olarak, başkaca yönleri incelenmeksizin HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 05/04/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.