Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/1699 Esas 2020/13622 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/1699
Karar No: 2020/13622
Karar Tarihi: 25.11.2020

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/1699 Esas 2020/13622 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, hastanede refakatçi olarak bulunduğu sürede müştekinin odasına girerek dolabındaki şalvarın cebinden 400 TL çalmıştır. Olayı gören müşteki sanığı yakalayamamıştır fakat güvenlik kamerasından sanığın suçu işlediği tespit edilmiştir. Sanık suçu kabul etmemiş fakat yapılan üst aramasında bulunan cep telefonu, faturası ve bir miktar para üzerine suçlamayı kabul etmiştir. Sanığın etkin pişmanlık hükmünden yararlanamayacağı, hak yoksunluklarının uygulanması hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olduğu belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 168 ve 53. maddeleri. Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihli kararı.

2. Ceza Dairesi 2020/1699 E. , 2020/13622 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
29/10/2008 tarihli olay, yakalama, üst arama ve muhafaza altına alma tutanağından... hastanesinde refakatçi olarak bulunan sanığın, suç tarihinde saat 21.45 sıralarında müştekinin aynı katta yatmakta olduğu odaya girerek, dolabında bulunan şalvarının cebinden 400 TL parasını çalıp odadan çıktığı, olayı gören müştekinin sanığı yakalayamadığı, sanığın bu paranın bir bölümü ile cep telefonu aldıktan sonra 20-25 dakika sonra hastaneye geri döndüğünde, müştekinin şikayeti üzerine güvenlik kamerasından odaya giren kişinin sanık olduğunu tespit eden güvenlik görevlilerince yakalandığı, sanığın önce odaya girip çıktığını kabul etmekle birlikte suçu kabul etmediği, yapılan üst aramasında cep telefonu, faturası ve bir miktar paranın bulunması üzerine suçu kabul ettiğinin anlaşılması karşısında, sanığın müştekiye yönelik hırsızlık eyleminde rızai olarak gerçekleştirilmiş bir iade söz konusu olmadığından, koşulları bulunmayan 5237 sayılı TCK"nın 168. maddesindeki etkin pişmanlık hükmünün uygulanamayacağının gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış; sanık hakkında kurulan hükümde TCK"nın 53. maddesinin 1. fıkrasındaki hak yoksunluklarının uygulanması hususunda bir karar verilmemişse de, anılan madde ve fıkrada belirtilen hak yoksunluklarının uygulanması hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olup, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.

Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 25/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.