....

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı kadın tarafından; erkeğin davasının kabulü, kusur belirlemesi, tazminat taleplerinin reddi, yoksulluk nafakası talebinin reddi ve nafaka miktarları yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, mahkemece bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve bozmanın kapsamı dışında kalarak kesinleşmiş olan yönlere ait temyiz itirazlarının incelenmesi artık mümkün bulunmamasına göre davacı-karşı davalı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Mahkemece taraflar arasında görülen karşılıklı boşanma davaları neticesinde, ilk kararında davalı-karşı davacı erkeğin davasının reddine, davacı-karşı davalı kadının davasının ise kabulüne, kadın yararına maddi ve manevi tazminata hükmolunmuş, Dairemizin 2015/2409 Esas ve 2015/16108 Karar sayılı ilamıyla yerel mahkemece verilen işbu karar, erkeğe yüklenen kusurlu davranışlar yanında, kadının da eşine hakaret ettiği, kendisinin eşinin ailesi ile görüşmek istemediği gibi eşinin de ailesiyle görüşmesini istemediği belirtilerek, davalı-karşı davacı erkeğin de davasının TMK’nun 166/2. maddesi uyarınca kabul edilmesi gerektiği yönünden bozulmuş, mahkemece 14,12.2016 celsede bozma ilamına uyulmasına karar verilmiş, temyize konu kararda, her iki boşanma davası kabul edilmiş ancak, bu seferde taraflar eşit kusurlu bulunarak davacı-karşı davalı kadının tazminat taleplerinin reddine karar verilmiştir.


Türk Medeni Kanununun 166. maddesine göre boşanmayı isteyebilmek için tamamen kusursuz ya da az kusurlu (TMK m. 166/1) olmaya gerek olmayıp daha fazla kusurlu bulunan tarafın dahi dava hakkı bulunmakla beraber, boşanmaya karar verilebilmesi için davalının az da olsa kusurunun varlığının (TMK m. 166/2) kanıtlanması gerekir.
Dairemizin 2015/2409 Esas ve 2015/16108 Karar sayılı ilamından anlaşıldığı üzere; kadının eşine hakaret ettiği, kendisinin eşinin ailesi ile görüşmek istemediği gibi eşinin de ailesiyle görüşmesini istemediği, erkeğe nazaran azda olsa kusuru olduğunun ve buna bağlı olarak da, davalı karşı davacının da davası bakımından Türk Medeni Kanunu’nun 166/2. maddesi şartlarının oluştuğunun, aynı bozma ilamında mahkemece erkeğe yüklenen kusurlu davranışlar yanında denilmek suretiyle temyiz incelemesi kapsamı dışında kalan kadının davası yönünden de TMK 166/1. maddesi koşullarının gerçekleştiğinin kabulü zorunludur. Öyleyse, davalı karşı davacı erkeğin davasının T MK 166/2. maddesi uyarınca kabul edilmesi gerektiği belirtildiğine göre, davalı karşı davacı erkek yine de boşanmaya sebebiyet veren olaylarda kadına nazaran ağır kusurludur. Gerçekleşen bu durum karşısında, mahkemece davaların kabulü bakımından, davanın kabulüne dayanak hukuki sebepler arasındaki fark dikkate alınmadan, Türk Medeni Kanunumun 166/1 ve aynı Kanunun 166/2. maddeleri yanlış yorumlanmak suretiyle, bozma ilamının amacına aykırı olarak, tarafların eşit kusurlu kabul edilmesi ve bu hatalı kusur belirlemesine bağlı olarak, yazılı şekilde, davacı karşı davalı kadının maddi ve manevi tazminat (TMK m. 174/1-2) taleplerinin reddine karar verilmesi, usul ve kanuna aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 08.01.2018(Pzt.)


....