8. Hukuk Dairesi 2017/10581 E. , 2017/5213 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : İstihkak
Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş olup hükmün davacı ve davalı vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.
KARAR
Davacı 3. kişi vekili 10.9.2013 tarihinde, davadışı ....’nin adresinde haciz yapıldığını ve yapılan bu haciz sırasında müvekkiline ait olan ziynet eşyalarının da haczedildiğini, ziynet eşyalarının müvekkiline düğününde hediye olarak takılan takılar olduğunu, evlendikten sonra eşi ile birlikte yaşadıkları Danimarka"ya gideceğinden, ziynet eşyalarını güvende olması amacı ile davadışı ....."nin kasasına bıraktığını iddia ederek istihkak davasının kabulü ile, tazminata karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı alacaklı vekili, haczedilen altınların davacı ... tarafından davadışı ...... ne verildiğine ilişkin delil bulunmadığını açıklayarak, davanın reddi ile davacı 3. kişinin tazminata mahkum edilmesini istemiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; davaya konu ziynet eşyalarının menkul mal olup, borçlu şirketin uhdesinde bulunduğu bu nedenle borçluya ait olduğunun kabulü gerektiği, davacı tarafça iddia edildiği üzere ziynet eşyalarının ticari işletmede bulunmasının hayatın olağan akışına uygun olmadığı, buna göre davacıya ait ziynet eşyalarının borçlunun elinde bulunmasının nedeninin ispatlanamadığı, borçlu şirket ile davadışı .... arasında organik bağ bulunduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Hüküm, davacı vekili ve davalı alacaklı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, 3. kişinin İİK’nun 96 ve devamı maddelerine dayalı istihkak iddiasına ilişkindir.
1-Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı 3. kişi vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine,
2-Davalı alacaklı vekilinin tazminata yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
İİK"nun 97/13. maddesi hükmüne göre istihkak davası üzerine takibin talikine karar verilip de neticede dava reddolunursa alacaklının alacağından bu dava dolayısıyla istifası geciken miktarın %20"sinden aşağı olmamak üzere davacıdan tazminat alınmasına hükmolunacağı kurala bağlanmıştır.
Somut olayda yargılama esnasında, davacı 3. kişi vekilinin talebi doğrultusunda 7.10.2013 tarihli tensip zaptının 9 nolu ara kararı ile davaya konu menkullerin satışının tedbiren durdurulmasına karar verildiği, bu ara kararın mahcuzlar yönünden takibin durdurulması niteliğinde olduğu tazminat koşullarının oluştuğu anlaşıldığından, davalı alacaklı şirket lehine istifası geciken miktarın, %20"sinden aşağı olmamak üzere, davacıdan tazminat alınmasına karar verilmesi gerekirken, bu yönde karar verilmemesi doğru değildir.
Ne var ki, yapılan bu yanlışlığın giderilmesi yargılamanın tekrarını gerektirir nitelikte görülmediğinden 6100 sayılı HMK"nun ek Geçici 3. maddesi yollaması ile 1086 sayılı HUMK"nun 438/7. maddesi uyarınca hükmün düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı 3.kişi vekilinin temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı alacaklı vekilinin temyiz itirazının kabulüne ve hüküm fıkrasına "" İİK"nun 97/13. maddesi uyarınca hacizli malların değerinin %20 si oranında tazminatın davacıdan alınarak davalı alacaklıya verilmesine"" cümlesinin eklenmesine hükmün düzeltilen bu şekli ile ONANMASINA, İİK"nun 366/3. maddeleri gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, peşin harcın temyiz edenlerden davalı tarafa iadesine, 31.40 TL onama harcının peşin harçtan mahsubu ile artan 668,60 TL"nin temyiz eden davacıya iadesine, 06.04.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
