Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/16429 Esas 2014/23498 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ :Maddi ve manevi Tazminat

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı; davalı ile Türk Medeni Kanununun 166/1. maddesi uyarınca boşandıklarını, boşanma davası içerisinde talep ettiği tazminatların, mahkemece; ön inceleme aşamasından sonra istendiğinden bahisle reddedildiğini belirterek, bağımsız olarak açtığı iş bu dava ile davalıdan 30.000 TL maddi ve 30.000 TL manevi tazminat talebinde bulunmuş, mahkemece talepleri, kesin hüküm sebebiyle reddedilmiştir.
... 2. Aile Mahkemesinin 2013/112 esas sayılı dosyasında; toplanan delillere göre, tarafların 08.10.2013 tarihinde davalı (koca)"nın davacı (kadın)"a ve müşterek çocuklara fiziksel şiddet uygulaması, küfür etmesi ve kovması sebepleriyle "Türk Medeni Kanununun 166/1. maddesi uyarınca" boşandıkları, davacı (kadın)"ın tazminat taleplerinin ise, ön inceleme aşamasından sonra ileri sürüldüğünden reddine karar verildiği, kararın 27.12.2013 tarihinde kesinleştiği anlaşılmaktadır.
"Bir davaya ait şeklî anlamda kesinleşmiş olan hükmün, diğer bir davada maddi anlamda kesin hüküm oluşturabilmesi için, her iki davanın taraflarının, dava sebeplerinin ve ilk davanın hüküm fıkrası ile ikinci davaya ait talep sonucunun aynı olması gerekir..." (HMK mad. 303).
Usule ilişkin nihai kararlar sadece ilişkin oldukları usul sorunu hakkında kesin hüküm teşkil ederler, yoksa dava konusu uyuşmazlığın (hakkın) esası hakkında (maddi anlamda) kesin hüküm teşkil etmezler. Boşanma davasında, davacının Türk Medeni Kanununun 174/1-2 maddesine dayalı tazminat talepleri, boşanma davası içerisinde süresinde istenmediği, davalı (koca)"nın bu taleplere açık rızası bulunmadığı gibi, bu konuda usulünce yapılmış bir ıslah (HMK md.176) işlemi de mevcut olmadığından, mahkemece bu talepler hakkında “karar verilmesine yer olmadığına” şeklinde karar verilecek yerde usulden reddedilmiştir. Ret kararı maddi anlamda kesin hüküm teşkil etmez. Davacı boşanma kararının kesinleştiği tarihten itibaren bir yıl içerisinde Türk Medeni Kanununun 174/1-2. maddesine dayalı tazminat taleplerine ilişkin bu davayı açmıştır. O halde davacı (kadın)"ın maddi ve manevi tazminata ilişkin talebinin esasının incelenmesi gerekirken, dava şartı yokluğundan (HMK md. 114/1-i) reddi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 24.11.2014 (Pzt.)