6136 sayılı Ateşli Silahlar ve Bıçaklar İle Diğer Aletler Hakkında Kanun"a muhalefet suçundan sanık ...’ın, anılan Kanunu’nun 13/1, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu 62/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca 10 ay hapis ve 500,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına, sanık hakkında verilen 10 ay hapis cezasının anılan Kanunun 51/1. maddesi uyarınca ertelenmesine dair Gediz Asliye Ceza Mahkemesinin 19.01.2016 tarihli ve 2015/513 esas, 2016/41 sayılı kararını müteakip, sanığın deneme süresi içerisinde kasıtlı bir suç işlemesi sebebiyle, erteleme kararının açıklanmasına, sanığın 6136 sayılı Ateşli Silahlar ve Bıçaklar İle Diğer Aletler Hakkında Kanunu’nun 13/1, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu 62/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca 10 ay hapis ve 500,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Gediz Asliye Ceza Mahkemesinin 07.11.2017 tarihli ve 2017/203 esas, 2017/631 sayılı kararını kapsayan dosyası ile ilgili olarak;
Dosya kapsamına göre, somut olayda sanık hakkında Gediz Asliye Ceza Mahkemesinin 19.01.2016 tarihli kararıyla 500,00 Türk lirası adlî para cezasının verildiği, söz konusu adlî para cezasının yasal imkânsızlık nedeniyle ertelenemediği, kararın 09.02.2016 tarihinde kesinleşmesini müteakip cezanın infazı için Cumhuriyet Başsavcılığınca gönderilmesi üzerine 01.03.2016 tarihli para cezası ödeme emrine istinaden sanığın 16.05.2016 tarihinde 500,00 Türk lirası adli para cezasını ödemesi karşısında sanık hakkında erteleme süresi içinde yeniden suç işlediğinden bahisle yalnızca erteli bulunan 10 ay hapis cezasının aynen infazına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yeniden hüküm kurulmasında ve bununla birlikte 500,00 Türk lirası adli para cezasına hükmedilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı CMK.nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 08.05.2018 gün ve 2018/5222 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 16.05.2018 gün ve KYB/2018-41567 sayılı ihbarnamesi ile dairemize tevdii kılınmakla incelendi.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Mahkemenin 19.01.2016 tarihli asıl hükmünün sanığın yüzüne karşı verilerek temyiz süresinin tebliğ veya tefhim tarihinden itibaren başlayacağının belirtildiği ancak, sanığa gerekçeli karar tebliğ edilmeden 19.02.2016 tarihinde kararın kesinleştirildiği, 5271 sayılı CMK.nun 34/2. ve 232/6. madde ve fıkralarına göre hüküm fıkrasında, verilen karara karşı kanun yollarına başvurma olanağı bulunup bulunmadığı ve başvurma olanağı var ise süresi, mercii ve şekillerinin, tereddüde yer vermeyecek şekilde açıkça gösterilmesi gerekliliği gözetildiğinde, söz konusu kararın usulüne uygun olarak kesinleşmediği ve sonraki tüm işlemlerin de hukuken geçersiz olduğu belirlenmekle, kesinleşmemiş kararlara karşı kanun yararına bozma isteminde bulunulamayacağından,
Adalet Bakanlığı"nın kanun yararına bozma istemine dayalı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığın"nca düzenlenen ihbarname içeriği açıklanan nedenlerle yerinde görülmediğinden kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, dosyanın Adalet Bakanlığı"na gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na TEVDİİNE, 11.02.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.