Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2012/14381 Esas 2014/10460 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
6100 sayılı HMK"nun geçici 3/2 maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK"nun 427. maddesinde öngörülen temyiz sınırı 01.01.2012 tarihinden itibaren 1.690,00 TL"ye çıkarılmıştır.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne, davalının icra takip dosyasına yaptığı itirazın kısmen iptali ile 1.600,000 TL asıl alacak üzerinden takibin devamına karar verilmiş olup; kararı davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili tarafından ilk bilirkişi raporuna itiraz edilmediği için bu bilirkişi raporunda bildirilen 2.832,00 TL davacı yönünden kesinleşmiştir. Bu durumda; davacı vekili tarafından temyize konu edilen miktarın 1.232,00 TL olduğunda ve temyize konu karar, yukarıda anılan tarihten sonra verildiğinden davacı ve davalı yönünden kesin niteliktedir.
Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi 1.6.1990 gün 3/4 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme kararı uyarınca Yargıtay"ca da karar verilebileceğinden davacı vekili ve davalı vekilinin temyiz istemlerinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açılanan nedenlerle davacı vekili ile davalı vekilinin temyiz dilekçelerinin temyize konu edilen miktar yönünden mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden taraflara geri verilmesine 3.7.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.