Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2012/4197 Esas 2012/5320 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 01.08.2006 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 15.12.2011 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı Hazine vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R
Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması istemine ilişkindir.
Davalılar, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, istek hüküm altına alınmış, bilirkişinin 26.10.2011 tarihli rapor ve krokisine göre 1198 parsel sayılı taşınmaz üzerinden davacının 1197 sayılı parseli yararına geçit hakkı kurulmuştur.
Hükmü, Hazine vekili temyiz etmiştir.
Geçit hakkı tesisine ilişkin davalardan amaç, genel yolla bağlantısı bulunmayan taşınmazların genel yola bağlantısını sağlamaktır. Kuşkusuz bu tür davalarda, taşınmaz malikinin irtifak hakkı kurulmasında kişisel yararı bulunmaktadır. Ormanlar üzerinde özel mülkiyet tesisi mümkün olmadığı gibi, kamu malı niteliğindeki bu tür yerler kişisel hak sebebiyle bir kişi veya kişiler topluluğunun yararlanmasına bırakılamaz.
Somut olaya gelince; bilirkişi raporu ve eki krokisinde 1198 sayılı parselin doğu sınırında 4 m genişlikte, 101 m2 yerden geçit hakkı tesis edilerek, geçitin 1688 parsel sayılı taşınmaza bağlandığı görülmüştür. 1688 sayılı parsel orman niteliğiyle Hazine adına kayıtlıdır. Yukarıda sözü edildiği
üzere, kamu malı niteliğindeki orman toprağına bağlanacak şekilde geçit irtifakı kurulamaz.
Bu durumda mahkemece; yerinde yeniden keşif yapılarak geçit irtifakı kurulmaya elverişli taşınmazlar araştırılmalı, bu taşınmaz malikleri aleyhine dava açmak üzere davacıya uygun bir mehil verilmeli, dava açılırsa davalar birleştirilmeli veya usul ekonomisi gereği bu taşınmaz malikleri harçlandırılmış dilekçe ile davaya dahil edildikten sonra sonucuna göre bir karar verilmelidir.
Değinilen husus bir yana bırakılarak, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 11.04.2012 tarihinde oybirliği ile karar verildi.