Güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/6689 Esas 2020/4752 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/6689
Karar No: 2020/4752
Karar Tarihi: 04.06.2020

Güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/6689 Esas 2020/4752 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, kira sözleşmesi bitmesine rağmen evi tahliye etmediği için katılana açılan dava sonucu evi tahliye ederken kiralanan eşyaları da aldığı gerekçesiyle güveni kötüye kullanma suçundan mahkum olmuştur. Dosya uzlaşma kapsamında olduğu için uzlaşma bürosuna tevdi edilmiştir, ancak uzlaşma sağlanamamıştır. Sanığın eşinin işlerinin kötü gitmesi nedeniyle kendisine ait olan evi eşyaları ile birlikte katılana satış olarak gösterip teminat olarak verdikleri, katılan ile bir yıllık kira sözleşmesi yaptıkları ve eşyalara fatura düzenledikleri ancak tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde uyuşmazlığın hukuki ihtilaf mahiyetinde kaldığı ve sanığın baştan itibaren güveni kötüye kullanma kastı ile hareket ettiğine dair yeterli delil olmadığı gerekçesiyle hüküm BOZULMUŞTUR.
Kanun maddeleri
- TCK’nın 155/1, 62/1, 52/2-4, 50/1-a maddeleri
- 5271 sayılı CMK’nın 253. ve 254. madde fıkraları
- 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi

15. Ceza Dairesi 2018/6689 E. , 2020/4752 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK’nın 155/1, 62/1, 52/2-4, 50/1-a maddeleri gereğince mahkumiyet

Sanığın güveni kötüye kullanma suçundan mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığa atılı güveni kötüye kullanma suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaşma bürosuna tevdii edildiği ancak; uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın, katılana ait evi yazılı kira sözleşmesince eşyalı olarak kiraladığı, kira sözleşmesinin bitmesinden sonra sanığın evi tahliye etmemesi nedeniyle katılanın tahliye davası açtığı, icra hukuk mahkemesince tahliye kararı verildiği, sanığın evi tahliye ederken kendisine kira sözleşmesiyle birlikte kiralanan eşyaları da aldığı, bu suretle sanığın güveni kötüye kullanma suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda;
Sanığın eşinin işlerinin kötü gitmesi nedeniyle kendisine ait olan evi eşyaları ile birlikte katılana satış olarak gösterdikleri, teminat olarak verdikleri ve katılan ile bir yıl geriye dönük olmak üzere toplam 2 yıllık kira sözleşmesi yaptıkları, eşyalara sanığa ait Şat turizm adına faturalar düzenledikleri, katılanın eşyalarla ilgili fatura sunamadığı,eşyaların katılan ile ilgisinin olmadığı, tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde taraflar arasındaki uyuşmazlığın hukuki ihtilaf mahiyetinde kaldığı,sanığın baştan itibaren güveni kötüye kullanma kastı ile hareket ettiğine dair mahkumiyetine yeterli delil bulunmadığı nazara alınmadan yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 04/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.