Özet:

Sanık, alkollü bir şekilde aracını kullanırken hava şartlarına ve yola uygun şekilde hızını ayarlamamıştır. Bu sebeple seyir halindeki aracı kayarak direksiyon kontrolünü yitirmiştir. Sanığın aracı, sağa virajlı bir yolda, durakta bekleyen üç kişiye çarpmış ve katılanlardan biri 3. derece, diğerleri de 4. ve 5. derece kemik kırıkları yaşamışlardır. Sanığın tam kusurlu olduğu tespit edilmiştir. Yargılama sonucu Sanık taksirle yaralama suçundan mahkûm edilmiştir. Mahkeme kararı dosya incelendikten sonra, temyiz itirazlarının reddedildiği, hükmün isteme uygun olarak onandığı anlaşılmıştır.
Mahkeme kararında, TCK'nın 89/4, 22/3, 62/1 ve 53/6. Maddelerine atıfta bulunulmuştur. Bu kanun maddeleri şunları belirtmektedir:
- TCK’nın 89/4 maddesi, “Olumsuz sonucu öngörmeyen ancak kasıt unsuru taşımayan bir davranışın sonucunda meydana gelen mağduriyetlerde, failin kusuruna göre ceza verilir.”
- TCK’nın 22/3 maddesi, “Kusurlu davranışların cezalandırılması ile amacın öncelikle toplumun huzurunu ve güvenliğini sağlamak olduğunu belirtir.
- TCK’nın 62/1 maddesi, “Taksirle gerçekleştirilen suçlarda, kasten işlenen suçlardan daha hafif cezalar uygulanacağını belirtir.
- TCK’nın 53/6 maddesi ise, \"Kusurluluk şartının atılıp atılmayacağı, öngörülebilir olasılığın bulunup bulunmadığına ve davranışın gerektirdiği özenin gösterilip gösterilmediğinin belirlenmesine göre belirleneceği” hakkında bilgi verir.