Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2013/9870 Esas 2014/10261 Karar Sayılı İlamı

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacılar vekili, müvekkillerinin desteğaskerlik hizmetini yaparken görev nedeniyle yolcu olarak bulunduğu askeri aracın 19/01/2011 tarihinde tek taraflı kaza yapması sonucu vefat ettiğini belirterek davacı baba e anne için ayrı ayrı 1.000,00 TL maddi, 40.000,00 TL manevi, davacı kardein 40.000,00 TL manevi tazminatın kaza tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiş, ıslah dilekçesi ile maddi tazminat talebini davacı ... için 28.789,00 TL"ye, davacı ... için 33.135 TL"ye yükselttiklerini bildirmiştir.
Davalı vekili, olayın meydana gelmesinde idarenin kusurunun olmadığını, tarafından yapılan ödemelerin tenzil edilmesi gerektiğini savunarak davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulü ile davacı baba için 28.789,00 TL maddi, 40.000 TL manevi, davacı anne için 33.135 TL maddi, 40.000 TL manevi, davacı kardeş


Özgün için 15.000 TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemece toplanıp değerlendirilen delillere, özellikle oluşa ve dosya içeriğine uygun olarak düzenlenen uzman bilirkişi raporunda belirtilen kusur oranının ve tazminata ilişkin hesaplamanın hükme esas alınmasında bir usulsüzlük bulunmamasına göre davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA ve 492 sayılı Harçlar Yasasının 13/J maddesi uyarınca davalıdan harç alınmamasına 30.6.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.