Mahkemesi :Tüketici Mahkemesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
- K A R A R -
Dava, eser sözleşmesinden kaynaklanan ayıp nedeniyle oluşan zararın tahsili istemiyle açılmış alacak davası olup, mahkemece davanın reddine dair verilen hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davanın açıldığı tarihte yürürlükte bulunan 4822 sayılı Yasa"yla değişik 4077 sayılı sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un 3/e maddesinde tüketici, “bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişi” olarak tanımlanmıştır. Bu tanımlamaya göre yasa, hazır bir malı veya hizmeti satın alarak onu günlük yaşamında kullanan veya tüketen kişiyi korumaktadır. Bir başka deyişle yasa kapsamına, dar kapsamlı mal ve hizmet ilişkileri olağan tüketim işleri alınmıştır. Aksi bir yorumun kabulü, üst düzey teknoloji ile gerçekleştirilen eser sözleşmesi ilişkilerinin dahi 4077 sayılı Yasa kapsamında kalmasını ve bunlardan kaynaklanan uyuşmazlıklara da tüketici mahkemelerinde bakılmasını gerektirir ki, bunun yasanın amacına aykırı olduğu açıktır. Buna göre eser sözleşmesinden doğan ilişkilerde 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun hükümlerinin uygulanması hukuken olanaklı değildir. Nitekim Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun 26.02.2003 gün ve 2003/15-127 Esas, 2003/102 Karar sayılı kararında bu husus belirtilmiştir.
Somut uyuşmazlıkta; taraflar arasındaki ilişki 4077 sayılı Yasa kapsamında bir hukuki ilişki değil davacı iş sahibine ait otomobile lpg sisteminin montajının gerçekleştirilmesine dair bir eser sözleşmesi ilişkisi olup, tüketici işleminden söz edilemez. Görev hususu kamu düzenine ilişkindir ve mahkemece her aşamada nazara alınması gerekir. Bu nedenlerle görevli mahkeme genel mahkeme olup mahkemece dava şartı yokluğundan davanın reddine karar verilmesi gerekirken işin esasının incelenmesi doğru olmamış kararın bozulması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle kararın BOZULMASINA, bozma sebebine göre diğer temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına, ödediği Yargıtay başvurma harcının istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, 6502 sayılı Kanun"un 73. maddesi gereğince tüketici mahkemeleri nezdinde tüketiciler, tüketici örgütleri ve Bakanlıkça açılacak davalar her türlü harçtan muaf olduğundan davacıdan harç alınmasına yer olmadığına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 16.10.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.