MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Denetim görevini ihmal ederek zimmete neden olma (sanıklar ... ve... hakkında), zincirleme nitelikli zimmet (sanık ... hakkında), zimmet suçunun işlenmesine kasten göz yummak suretiyle zimmet (sanık ... hakkında)
HÜKÜM : Beraat (sanıklar ... ve... hakkında), mahkumiyet (sanıklar ...ve... hakkında)

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkında zincirleme nitelikli zimmet suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
İştirak olmaması nedeniyle sanık ..."ın yaptığı ödemeden sanık ..."ın etkin pişmanlık açısından yararlanma olanağı bulunmadığı gözetilerek yapılan incelemede;
Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı TCK"nın 53/1. maddesiyle ilgili iptal Kararının infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüş, TCK"nın 53/5. maddesi uyarınca hükmolunan hak yoksunluğu süresinin verilen ceza miktarının yarısından az olamayacağının gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Delillerle iddia ve savunma, yapılan yargılama göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş, sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan yerinde görülmeyen sanık müdafin temyiz itirazlarının reddiyle eleştiri dışında usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA,
Sanıklar ... ve ... hakkında denetim görevini ihmal ederek zimmete neden olma suçundan verilen beraat, sanık ... hakkında zimmet suçunun işlenmesine kasten göz yummak suretiyle zimmet suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
Hakkında sanık ..."ın eylemine iştirak ettiğine dair iddia ve delil bulunmayan sanık ..."ye isnat olunan eylem TCK"nın 251/2. maddesinde düzenlenen denetim görevini ihmal ederek zimmete neden olma suçunu oluşturabileceğinden, bu sanık ... diğer sanıklara isnat edilen suçun 5237 sayılı TCK"nın 251/2. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırı itibarıyla aynı Kanunun 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirtilen 8 yıllık asli ve 12 yıllık ilaveli dava zamanaşımı sürelerine tabi olduğu, son suç tarihi olan 22/11/2006 ile inceleme günü arasında ilaveli dava zamanaşımı süresinin gerçekleştiği anlaşıldığından hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilmek suretiyle CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Yasanın 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri gereğince sanıklar hakkında açılan kamu davalarının zamanaşımı nedeniyle ayrı ayrı DÜŞMESİNE 27/11/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.