Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/15748 Esas 2015/823 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Kadirli 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
(İş Mahkemesi Sıfatıyla)
Tarihi : 13/03/2014
Numarası : 2012/267-2014/102

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay’ca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı kuruma ait işyerinde güvenlik görevlisi olarak çalıştığını, iş akdinin işveren tarafından haklı neden olmaksızın sona erdirildiğinden bahisle kıdem ve ihbar tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının ödetilmesini istemiştir.
Davalılar, iş akdinin ihale süresinin dolması nedeniyle sona erdirildiğini ve davacının alacağının olmadığını savunarak, davanın reddini talep etmişlerdir.
Mahkemece, iş akdinin işveren tarafından haksız ve önelsiz feshedildiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacının fazla çalışma ücretinin hesabında taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacının, Kadirli 1.Asliye Hukuk Mahkemesinin (İş Mahkamesi Sıfatıyla) 2012/308 Esas sayılı dosyasında tanık olarak verdiği beyanında bildirdiği çalışma saatleri ile dava dilekçesindeki çalışma saatlerine yönelik iddiası birbirini tutmamaktadır. Davacının mahkeme huzurunda tanık sıfatıyla verdiği beyanlar kendisini bağlar, bu nedenle fazla mesai hesabında bu beyanının gözönünde tutulması gereklidir. Davacı tanık olarak ifadesinde, güvenlik görevlisi olarak, bazı dönemlerde 12 saat çalışıp bazen 24 saat, bazen 36 saat; bazı dönemlerde ise 24 saat çalışıp 48 veya 72 saat dinlendiğini beyan etmiştir. Davacı tanıkları da benzer ifadeler vermişlerdir. Dosya içerisinde 19.7.2011-30.1.2012 tarih aralarındaki çalışma saatlerini gösteren “görev yeri defteri” bulunmaktadır. Bilirkişi tarafından, ilk raporda davacının günlük 7.5 saati aşan çalışmalarının fazla mesai olarak kabulü ile hesaplama yapılmış iken ek raporda ise günlük 11 saati aşan çalışmalar için hesaplama yapılmıştır. Öncelikle yazılı belge olması ve davacı imzasını taşıması sebebiyle 19.7.2011-30.1.2012 tarihleri arasındaki dönem için “görev yeri defteri” üzerinden çalışma saatleri belirlenmelidir. Bu dönem dışında kalan süreler bakımından ise davacının tanık olarak verdiği ifadesi ile dosya kapsamında beyanlarına başvurulan tanık anlatımları göz önünde tutularak sonuca gidilmelidir. Hesaplama yapılır iken de çalışmanın gündüz ya da gece yapıldığı hususu ayırt edilmeli ve düzenli mesai yapılmayan vardiyalı çalışmalarda, işçinin çalışmasının günlük 11 saati aşması durumunda günlük fazla mesai hesabı yapılması (gece çalışması tespit edilmesi halinde bu sürenin 7.5 saat olduğu unutulmamalı) ve 11 saati aşan kısımların fazla mesai sayılması gerekir. Kural olarak haftalık 45 saati aşan çalışmalar fazla çalışma olarak kabul edilmektedir. Bu nedenle yeniden bilirkişi raporu alınarak, haftalık 45 saati ya da günlük 11 saati aşan çalışmalar (gece çalışmalarında 7.5 saat) fazla mesai olarak kabul edilip buna göre hesaplama yaptırılarak çıkacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde yanlış hesap yöntemini benimseyen hatalı bilirkişi raporunun hükme esas alınması isabetsiz olup bozma nedenidir. (Emsal mahiyetteki Dairemize ait kararlar 21.2.2014 tarih ve 2013/26119 - 2014/4324 E-K, 31.03.2014 tarih ve 2013/26720 – 2014/7043 E-K sayılı ilamlar)
O halde davalılar vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalılara iadesine, 29/01/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.