Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/12572 Esas 2019/6818 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/12572
Karar No: 2019/6818
Karar Tarihi: 01.04.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/12572 Esas 2019/6818 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir mahkumiyet kararı temyiz edilmiş ve Yargıtay 3. Ceza Dairesi tarafından incelenerek bozulmuştur. Kararda, şikayetçiyle sanığın arasında çıkan tartışma sonucu yaşanan kavgada, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının belirlenemediği ve sanığın aksi kanıtlanamayan savunması karşısında, haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanması gerektiği, ancak mahkemece bu hususun gözetilmediği belirtilmiştir. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nin bazı ibarelerini iptal etmesi nedeniyle, sanığın hak yoksunlukları yönünden hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği de vurgulanmıştır. Bu sebeplerle, mahkumiyet kararı Yargıtay 3. Ceza Dairesi tarafından bozulmuştur. Kararda geçen kanun maddeleri ise şöyle açıklanabilir: 5237 sayılı TCK'nin 29. maddesi (haksız tahrik hükümleri), 5237 sayılı TCK'nin 53/1. maddesi (iptal edilen ibareler) ve 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi (mahkeme kararlarının bozulması).

3. Ceza Dairesi 2018/12572 E. , 2019/6818 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer itirazların reddine, ancak;
1) Şikayetçinin daha önceden sanığın baldızı ile arkadaşlık yaptığı, taraf anlatımlarına göre olay günü bu hususta aralarında çıkan tartışma sonrası yaşanan kavga sonucu şikayetçinin yaralandığı olayda, sanığın aksi kanıtlanamayan savunması karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4 - 238 Esas - 367 Karar sayılı kararı ve bu kararla uyumlu ceza dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediği durumlarda, sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
2) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun BOZULMASINA, 01.04.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.