Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2015/5344 Esas 2018/951 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/5344
Karar No: 2018/951
Karar Tarihi: 13.02.2018

Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2015/5344 Esas 2018/951 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Karar, yerel mahkeme tarafından verilen yağma suçu hükümlerine temyiz edilmiştir. Anayasa Mahkemesi'nin kararına dayanarak TCK'nın 53. maddesi infazda gözetilerek yapılan incelemede, suçun sanıklar tarafından işlendiği kabul edilmiştir. Ancak, suçu birlikte işleyen sanıkların yargılama giderlerinin eşit olarak tahsili ve zorunlu savunma ücretlerinin sanıklardan alınması hükümleri, kanun maddelerine aykırıdır. Bu nedenle, hüküm BOZULMUŞ, yargılama giderlerinin ayrı ayrı alınması hükümleri eklenerek onanmıştır. Kanun maddeleri: TCK 53, CMK 326/2, 150, 234, 239, 5320 sayılı yasanın 13, 1412 sayılı CMUK’nın 322.

6. Ceza Dairesi 2015/5344 E. , 2018/951 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 gün, 2014/140-2015/85 Esas ve Karar sayılı kararına göre TCK"nın 53. madde uygulamasının infazda gözetilmesi olanaklı görülerek yapılan incelemede;

Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

1-) Suçu birlikte işleyen sanıkların neden oldukları yargılama giderlerinden ayrı ayrı sorumlu tutulmaları yerine 5271 sayılı CMK"nın 326/2. maddesine aykırı olarak "eşit olarak tahsiline" şeklinde karar verilmesi,

2-) T.C. Anayasa’sının 90.maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince,

sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunman ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu savunman ücretlerinin sanıklardan alınmasına hükmedilmesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ile ... ve savunmanları ile sanıklar ... ve ... savunmanlarının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasındaki yargılama giderlerinin tahsiline ilişkin bölümden sanıklar hakkında hükmolunan “Avukatlık Ücreti: 2.426,00 TL” nin çıkartılıp yerine, "zorunlu savunmanlara ilişkin yargılama giderinin hazine üzerinde bırakılmasına"; “sanıklar ..., ..., ... ve ...’dan eşit olarak alınmasına” tümcesi çıkartılarak yerine “sanıklardan, neden oldukları yargılama giderinin ayrı ayrı alınmasına” cümlelerinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.