Mala zarar verme - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/14709 Esas 2016/2315 Karar Sayılı İlamı

23. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/14709
Karar No: 2016/2315
Karar Tarihi: 03.03.2016

Mala zarar verme - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/14709 Esas 2016/2315 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, bir aracın camlarını kırdığı ve lastiklerini kestiği gerekçesiyle mala zarar verme suçundan 3 ay 10 gün hapis cezasına çarptırıldı. Temyizde, mükerrirlere özgü infaz rejimi ile birlikte denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmaması aleyhine itiraz edildi. Ancak, diğer itirazlar reddedildi. Mahkeme, TCK'nın 53/1-c bendine göre hak yoksunluklarının sadece sanığın altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, hapis cezasının tamamlanıncaya kadar devam edeceği yönündeki hükümde bir hata olduğuna karar verdi. Bu hata nedeniyle karar bozuldu ve yeniden yargılama yapılmasına gerek yoktu. Kararın düzeltilerek onaylanmasına karar verildi. Kanunlar açısından, suç TCK'nın 151/1 maddesi uyarınca işlenmiştir. Mahkeme, mükerrirlere özgü infaz rejimi için TCK'nın 58. maddesini uyguladı ve hak yoksunlukları ile ilgili hükümler TCK'nın 53/1-c maddesinde düzenlenmiştir.

23. Ceza Dairesi 2015/14709 E. , 2016/2315 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : TCK"nın 151/1, 62, 53, 58 maddeleri uyarınca 3 ay 10 gün hapis cezası

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, katılanın aracının camlarını kırdığı ve lastiklerini kestiği anlaşıldığından mala zarar verme suçunun oluştuğuna yönelik kabulde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Sanık hakkında TCK’nın 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimi yanında ayrıca, cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarının, Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 E, 2015/85 sayılı iptal kararı doğrultusunda infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmekle beraber, TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan" yoksunluğun sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceğinin gözetilmemiş olması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususların aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, TCK"nın 53/1. maddesinin uygulanmasına ilişkin (c) bendinin hükümden çıkartılarak yerine "TCK"nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet veya kayyımlık yetkilerinin koşullu salıverilme tarihine, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" cümlesinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.