Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2016/15056 Esas 2018/6 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/15056
Karar No: 2018/6

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2016/15056 Esas 2018/6 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu dava, taraflar arasındaki boşanma davası sonucunda mahkemece verilen kararın davacı kadın tarafından temyiz edilmesi üzerine değerlendirilmiştir. Mahkeme, tarafların ekonomik ve sosyal durumlarını, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur derecelerini, paranın alım gücünü ve kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaatleri dikkate alarak, davacı kadın lehine verilen maddi ve manevi tazminat miktarının az olduğuna karar vermiştir. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesinde yer alan hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 52. maddelerinin hükümleri göz önünde bulundurularak daha uygun miktarda maddi ve manevi tazminat verilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Mahkeme ayrıca, davacı kadın lehine hükmolunan yoksulluk nafakasının da az olduğunu belirterek, Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesinde yer alan hakkaniyet ilkesinin de dikkate alınarak daha uygun bir miktarda nafaka verilmesi gerektiğini belirtmiştir. Sonuç olarak mahkeme kararı, temyiz edilen hüküm yönünden bozulmuştur. Kanun maddeleri olarak, Madde 174/1 ve Madde 174/2’de yer alan maddi ve manevi tazminat kavramları, Madde 4’te yer alan hakkaniyet ilkesi, Madde 50 ve

2. Hukuk Dairesi 2016/15056 E. , 2018/6 K.

"İçtihat Metni"

...

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından tazminatlar ve yoksulluk nafakasının miktarı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanununun 50 ve 52. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
2-Tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumlarına, nafakanın niteliğine, günün ekonomik koşullarına göre davacı kadın lehine hükmolunan yoksulluk nafakası azdır. Mahkemece Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi de dikkate alınarak daha uygun miktarda nafakaya hükmedilmesi gerekir. Bu yön gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 1. ve 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, iş bu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 08.01.2018(Pzt.)

.....