Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2012/3568 Esas 2012/4910 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi


Davacı tarafından, davalılar ... ve ... ve birleşen dosya davalıları ..., ..., ..., ..., ..., ..., ... aleyhine 24.01.2007 ve birleşen dosyada 27.10.2010 gününde verilen dilekçe ile geçit irtifakı kurulması istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 13.06.2011 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesine dayalı geçit hakkı kurulması istemine ilişkindir.
Davalılar davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, 3858 parsel lehine 1671 sayılı parsel aleyhine geçit kurulmasına karar verilmiş ise de Dairemizce yeni taşınmaz malikleri hakkında usulünce açılmış dava bulunmadığından karar bozulmuştur.
Mahkemece, bozma ilamına uyulmuş, 1671 parsel sayılı taşınmazın malikleri hakkında dava açıldıktan sonra eldeki dosya ile birleştirme kararı verilmiş, bundan sona yine 1671 sayılı parsel üzerinden geçit kurulmasına karar verilmiştir.
Hükmü 1671 sayılı parsel maliki ..."ın mirasçıları temyiz etmiştir.
Türk Medeni Kanununun 747/2 maddesi gereğince geçit isteği, önceki mülkiyet ve yol durumuna göre en uygun komşuya, bu şekilde ihtiyacın karşılanmaması halinde geçit tesisinden en az zarar görecek olana yöneltilmelidir. Zira geçit hakkı taşınmaz mülkiyetini sınırlayan bir irtifak hakkı olmakla birlikte, özünü komşuluk hukukundan alır. Bunun doğal sonucu
olarak yol saptanırken komşuluk hukuku ilkeleri gözetilmelidir. Geçit gereksiniminin nedeni, taşınmazın niteliği ile bu gereksinimin nasıl ve hangi araçlarla karşılanacağı davacının sübjektif arzularına göre değil, objektif esaslara uygun olarak belirlenmeli, taşınmaz mülkiyetinin sınırlandırılması konusunda genel bir ilke olan fedakârlığın denkleştirilmesi prensibi dikkatten kaçırılmamalıdır.
Somut olayda, 1671 sayılı parsel üzerinden geçit kurulmuş, 1669 sayılı parsel ile 3881 sayılı parselin ortak sınırından geçit kurulup kurulamayacağı değerlendirilmemiştir. Bu yüzden fedakarlığın denkleştirilmesi kuralı gereğince mahkemece yerinde yeniden keşif yapılarak 1669 ve 3881 sayılı parsellerin ortak sınırından geçit kurulup kurulamayacağı araştırılarak sonucuna göre bir karar verilmelidir.
Mahkemece, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın istek halinde iadesine, 03.04.2012 tarihinde oybirliği ile karar verildi.