MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın yokluğunda verilen kararın, 7201 sayılı Tebligat Kanunu"na göre öncelikle sanığın 10/01/2015 tarihli ifadesinde bildirdiği bilinen son adresine tebliğe çıkartılması ancak 6099 sayılı Kanun"un 3. maddesi ile eklenen aynı maddenin 2. fıkrasına göre bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilerek tebligatın bu adrese yapılması gerektiği, sanığın savunması alınırken verdiği adres ile MERNİS adresinin aynı olduğu ve gerekçeli kararın 15.04.2015 tarihinde bu adrese tebliğ edildiği, tebligat parçasının üzerinde tebliğ imkansızlığı nedeni ile Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi uyarınca tebliğin ...Mahallesi muhtarına yapıldığı ve 2 nolu haber kağıdının sanığın kapısına yapıştırıldığının yazılı olduğu, temyiz edilmeksizin kararın 24/04/2015 tarihinde kesinleştirildiği, cezaevinde bulunan sanığın 14.05.2015 ve 27.07.2015 tarihli dilekçeleri ile gerekçeli kararın kendisine gönderilmesi hususunda talepte bulunduğu, mahkemesince gerekçeli karar ve kesinleşme şerhinin, cezaevi aracılığı ile sanığa 30/07/2015 tarihinde tebliğ edildiği, sanığın 15.03.2016 tarihli dilekçesi ile kararın yüzüne karşı okunmadığını ve yeniden yargılanma talebinde bulunduğu, mahkemesince 17/03/2016 tarihli ek karar ile sanığın dilekçesi temyiz dilekçesi olarak kabul etmek suretiyle, temyiz talebinin yasal süre içerisinde olmadığından temyiz talebinin reddine dair karar verildiği, ek kararın sanığa tebliğ edilmediği, sanığın 26.07.2016 ve 17.07.2017 tarihli dilekçeleri ile dilekçesinin akıbetini sorduğu ve yeniden yargılanma talebinde bulunduğu, mahkemesince 22/09/2017 tarihli ek karar ile yeniden yargılanma talebinin reddine karar verildiği ve 22/09/2017 tarihli ek kararın 29/09/2017 tarihinde sanığa tebliğ edildiği, sanığın 15.01.2019 tarihli dilekçesi ile yokluğunda verilen kararın kendisine tebliğ edilmediğini temyiz hakkının elinden alındığını bildirdiği, mahkemesince 04/03/2019 tarihli ek karar ile 17/03/2016 tarihli ek kararın sanığa tebliğ edilmesi için sanığın bulunduğu Ceza İnfaz Kurumuna yazı yazılmış ise de kurum tarafından gönderilen cevabi yazıda sanığın başka bir kuruma sevk edildiği, dolayısıyla tebliğ işleminin gerçekleşmediğinin tespit edildiği, bu nedenle sanığın mahkemesine hitaben gönderdiği dilekçenin, CMK"nın 296/2 maddesi uyarınca temyiz isteminin reddi kararına karşı başvuru olarak değerlendirilerek dosyanın incelenmek üzere Yargıtay ilgili Ceza Dairesine gönderilmesine karar verildiği anlaşılmıştır.
Yargıtay 17. Ceza Dairesi’nin 09.03.2020 tarihli kararı ile 17.03.2016 tarihli ek kararın sanığa tebliğ edilip- edilmediği araştırılıp, tebliğ edilmişse tebligat evrakının dosyaya konulmasından sonra ve gerekirse ek tebliğnamede düzenlendikten sonra incelenmek üzere gönderilmesi için dosyanın iadesine karar verildiği, mahkemesince 17.03.2016 tarihli ek kararın sanığa 15.05.2020 tarihinde MERNİS adresine tebliğ edilerek dosyanın incelenmek üzere Yargıtay’a gönderildiği anlaşılmıştır.
15/04/2015 tarihinde usule uygun olarak tebliğ edilen hükmü 1412 sayılı CMUK"nın 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra 15/03/2016 tarihinde temyiz eden sanığın süresinde olmayan temyiz isteminin usule uygun tebliğden sonraki tüm işlemler hukuki sonuç doğurduğu nitelikte olmadığından aynı Kanun"un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE, 17.03.2016 tarihli ek kararın ONANMASINA, 23/11/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.