Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2016/9800 Esas 2020/1178 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/9800
Karar No: 2020/1178
Karar Tarihi: 20.02.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2016/9800 Esas 2020/1178 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davanın konusu, kooperatif ortağı olan davalının ödemesi gereken ortak gider aidatı ve faizi için yapılan takibin haksız yere itiraz edilmesi ve itirazın iptaline karar verilmesi ile ilgiliydi. Davalı, istifasını noter aracılığıyla göndererek takip konusu kalemlerin kendi üyeliği süresinde oluşmadığını savunarak davanın reddi istemişti. Mahkeme, istifanın kabulünün gerektiğini ancak davalının ortak giderlere katlanmakla yükümlü olduğunu belirterek, davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Yargıtay, davacının diğer temyiz itirazlarını reddetmiş ancak davalının ödemesi gereken miktarın belirlenmediğini ve kararın bu doğrultuda verilmesi gerektiğini belirterek, hükmün davacı yararına bozulmasına karar vermiştir.
1163 sayılı Kooperatifler Kanunu'nun 13. maddesi, ortağın çıkma dileğini noter aracılığıyla kooperatife bildirmesi halinde çıkmanın gerçekleşeceğini belirtirken, 81/2 maddesi ise tasfiye haline girmiş kooperatiflerde çıkma veya çıkarılma halinde ortağın konutu geri alınamayacağını ancak tasfiye masraflarına katılması gerektiğini belirtmektedir.

23. Hukuk Dairesi 2016/9800 E. , 2020/1178 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
(Ticaret Mahkemesi Sıfatıyla)

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, kooperatif ortağı olan davalı hakkında ödemekle yükümlü bulunduğu ortak gider aidatı ve faizleri için takip başlattıklarını, davalı hakkında başlatılan takipte mevcut kalemlerin davalının üyeliği süresince işlemiş alacaklar olduğunu, takibe haksız olarak itiraz edildiğini ileri sürerek, itirazın iptaline ve icra inkâr tazminatına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının kötü niyetli olduğunu, müvekkilinin 16/04/2012 tarihli noter aracılığı ile istifasını kooparatife gönderdiğini, istifasının daha sonra kabul edildiğini, takip konusu kalemlerin kendi üyeliği süresinde oluşmadığını, kooperatifin üyeler arasında ayrımcılık yaptığını savunarak davanın reddi ile kötü niyet tazminatına hükmedilmesini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davalının 16.04.2012 tarihinde noter kanalı ile kooperatife istifa iradesini bildirdiği, ihbarnamenin kooperatife 19.04.2012 tarihinde ulaştığı, 1163 sayılı Kooperatifler Kanunu"nun 13. maddesinde ortağın anasözleşmeye uygun olarak ortağın çıkma dileğini noter aracılığı ile kooperatife bildirmesi halinde çıkmanın gerçekleşeceği, bu itibarla davalının 19.05.2012 tarihi itibari ile istifasının kabulünün gerektiği, davalının bu tarihten sonraki aidatlardan sorumlu olmadığı ancak ortak giderlere katlanmakla yükümlü olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili i temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-1163 Sayılı Kooperatifler Kanunu"nun 81/2 maddesi uyarınca tasfiye haline girmiş kooperatiflerde çıkma veya çıkarılma halinde ortağın konutu geri alınamaz ancak bu kişilerin tasfiye masraflarına katlanması gerekir. Davalının kooperatif bağımsız bölümünü aldıktan sonra istifa ettiği sabittir. 29.04.2012 tarihli ve 31.03.2013 tarihli genel kurullarda tasfiye payı olarak nitelendirilebilecek ödeme kararı alınmıştır. Davalının bu masraflara katılması kanun hükmü gereğidir. Bu gerekçe ile davalının ödemesi gereken miktarın belirlenerek sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) no"lu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 20.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.