Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/8068 Esas 2019/12899 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/8068
Karar No: 2019/12899

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/8068 Esas 2019/12899 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Boşanma davasında mahkeme, davacı kadın tarafından tazminatların miktarı yönünden, davalı erkek tarafından ise kusur belirlemesi ve tazminatlar yönünden temyiz edilen kararı değerlendirdi. Mahkeme, erkeğin temyiz itirazlarını yersiz buldu ve kadının tazminatlarının düşük olduğunu belirterek bozma ilamına uygun olmayan bir karar verildiği sonucuna vardı. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50. ve 51. maddeleri dikkate alındığında daha uygun miktarda maddi ve manevi tazminat takdiri gerektiği belirtildi. Sonuç olarak, hükmün bozulmasına karar verildi ve diğer bölümler onaylandı. Kararda, Türk Medeni Kanunu'nun 174/1 ve 174/2 maddeleri hakkında bilgi yer alıyor. Bu maddeler, tazminat konusunda düzenlemeler içermektedir.

2. Hukuk Dairesi 2019/8068 E. , 2019/12899 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından tazminatların miktarı yönünden; davalı erkek tarafından ise kusur belirlemesi ve tazminatlar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, mahkemece bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve bozmanın kapsamı dışında kalarak kesinleşmiş olan yönlere ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinin artık mümkün bulunmamasına göre davalı erkeğin bütün temyiz itirazları yersizdir.
2- Davacı kadının temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat az olup, bozma ilamının amacına uygun bulunmamıştır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50. ve 51. maddeleri hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 218.50 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 26.12.2019 (Prş.)