11. Hukuk Dairesi 2018/1419 E. , 2019/2950 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA
Taraflar arasında görülen davada ... ... 1. Asliye Ticaret Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 24/10/2017 tarih ve 2017/975-2017/1147 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı Şirkete ait uçakla ..."nın Münih kentine gitmek üzere 21.12.2013 tarihinde yola çıktığını, uçağın hava muhalefeti nedeniyle Münih"e inemeyerek Nürnberg Havaalanına indiğini, burada tüm yolculara Münih"e nakillerinin yapılacağı duyurulmasına rağmen daha sonra davalı Şirketden hiç kimsenin kendileri ile ilgilenmediğini, müvekkilinin yaşı ve sağlık durumuna rağmen uzun bir süre 20 kg valizle ayakta beklediğini, muhatap bulmadığını, toplu taşıma ayarlanmadığını, yabancı bir ülkede tek başına bir şehirden başka bir şehire gitmek zorunda kaldığını ileri sürerek Münih"e ulaşmak için harcanan taksi ücreti 250 Euro ve yaşadığı sıkıntı nedeniyle duyduğu manevi ızdırap dolayısıyla 5.000 TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, olumsuz hava koşulları nedeniyle uçağın Nürnberg Havaalanına inmek zorunda kaldığını, asıl inmesi gereken Münih Havaalanına genel vasıtalarla yolcuların ulaşımının sağlandığını, ancak davacının bunu beklemeyerek kendi imkanı ile Münih"e gittiğini, tazminat taleplerinin yerinde olmadığını, müvekkilinin kusurlu olmadığını, savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama ve tüm dosya kapsamına göre, maddi tazminat davası ile ilgili daha önce verilen 2014/189 E., 2015/642 K. sayılı kararın bozma konusu yapılmayarak kesinleştiği, manevi tazminat isteminin ise koşullarının oluşmadığı gerekçesiyle maddi tazminat davası ile ilgili yeniden karar verilmesine yer olmadığına, manevi tazminat isteminin ise reddine karar verilmiş; daha sonra hükmün “maddi tazminat davası ile ilgili daha önce verilen 23/06/2015 tarihli ve 2014/189 E., 2015/642 K. sayılı, davacının maddi tazminat isteminin kabulü ile 250,00 Euro maddi tazminatın 21/12/2013 tarihinden itibaren 3095 sayılı Yasa"nın 4/a maddesine göre faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine şeklindeki karar bozma konusu yapılmayarak kesinleşmiş olmakla, bu konuda yeniden karar verilmesine yer olmadığına,"" şeklinde tavzihine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 15/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
