Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2016/5390 Esas 2018/1277 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ:Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 23/05/2012 gününde verilen dilekçe ile kasten yaralama nedeni ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulüne dair verilen 12/01/2016 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili ile davalı tarafından süresi içinde istenilmekle dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, kasten yaralama nedeni ile manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm davacı vekili ve davalı tarafından temyiz edilmiştir.Dosyanın incelenmesinde; davalı ..."nün, tazminat davası devam ederken hükümlü olarak cezaevinde bulunması nedeniyle ... 1. Sulh Hukuk Mahkemesinin 11/09/2014 tarihli, 2014/1260 esas, 2014/1252 sayılı kararı ile vesayet altına alınarak, Türk Medeni Kanunu’nun 407. maddesi uyarınca ..."nün vasi tayin edildiği, ancak mahkeme kararının vesayet altında olan davalı ... tarafından cezaevinden gönderilen 26/01/2016 tarihli dilekçe ile temyiz edildiği anlaşılmaktadır.Şu durumda, vasiye; “kanuni süre içinde mahkeme hükmünü ayrıca temyiz edebileceği, bu süre içinde temyiz hakkını kullanmadığı takdirde kısıtlı tarafından yapılmış olan temyize icazet vermiş (kabul etmiş) sayılacağı, temyizi kabul etmiyorsa bunu açıkça bildirmesi gerektiği” kaydını içerir biçimde tebligat yapılması ve ayrıca vasinin temyiz başvurusuna icazet vermesi halinde davalı asıl tarafından yatırılmayan temyiz başvuru harcının ikmali için dosyanın mahkemesine geri çevrilmesi gerekmiştir.SONUÇ : Yukarıda açıklanan şekilde işlem yapılıp, eksiklikler tamamlandıktan sonra temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay’a yeniden gönderilmesi için, dosyanın yerel mahkemesine GERİ ÇEVRİLMESİNE 26/02/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.