Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 62, 51/1-3-7, 53/1-6. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Temel cezada 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 22/3. maddesi uyarınca 2/5 oranında artırım yapılırken 1 yıl 4 ay 24 gün yerine 1 yıl 2 ay 24 gün hapis cezasına hükmedilmesi ve buna bağlı olarak takdiri indirim yapılarak hükmolunan netice hapis cezasınında 1 yıl 2 ay yerine 1 yıl 10 gün olarak noksan tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanığın temyiz dilekçesinde, müştekilerin şikayetlerinden vazgeçtiklerini belirttiği, ancak vazgeçmeyi kabul etmediğine ilişkin herhangi bir beyanda bulunmadığı gözetildiğinde sanıktan bu hususun sorulmasına yer olmadığı, mağdur ..."a velayeten annesi Zerrin"in soruşturma aşamasında verdiği 09/08/2013 tarihli ifadesinde sanıktan şikayetçi olduğunu bildirdiği, kovuşturma aşamasında ise anılan müştekinin bilinen son adresine 30/11/2015 tarihinde usulüne uygun tebligatın yapılarak duruşma gününden ve yargılamadan haberdar olunmasının sağlandığı, duruşmaları takip etmeyen müştekinin davaya katılma iradesi olmasa da mağdur ..."a velayeten şikayetinin devam ettiğinin kabulü gerekeceğinden, yeniden dinlenmesinin gerek olmadığı ile Dairemizce yapılan işbu dosyanın temyiz incelemesi neticesinde 11/02/2020 tarihli, 2019/5262 esas, 2020/1373 karar sayılı kararıyla verilen tevdii hükmüyle 2011 doğumlu mağdur ..."a vekil tayinin sağlandığı anlaşılmakla tebliğnamenin bu hususlarda bozma öneren 1 ve 2 numaralı görüşlerine iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre sanığın sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Sanık idaresindeki kamyonetle, gündüz vakti, meskun mahalde, tek yönlü, asfalt kaplama sokakta, trafik akışına ters yönde ilerlerken, dört yönlü kontrolsüz kavşağa geldiğinde, aracının sol ön ve yan kısımlarıyla, solundan gelmekte olan sürücü Murat idaresindeki otomobilin ön kısımlarına çarpması sonucu savrularak, ön kısımlarıyla gidiş yönüne göre park halinde sağda bulunan otomobilinin arka kısımlarına çarpmasıyla, asli kusuruyla, iki kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda;
1-)Katılan ..."ın temyiz aşamasında 28/10/2015 tarihli dilekçesi ile şikayetten vazgeçtiği gözetildiğinde sanığın yalnızca bir kişinin yaralanmasından sorumlu tutulacağının anlaşılması karşısında eylemine uyan TCK"nın 89/1. maddesi gereğince cezalandırılması gerekirken, TCK"nın 89/4. maddesi gereğince mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
2-)Taksirli suçlarda TCK"nın 53/1-2-3. maddelerinde düzenlenen hak yoksunluklarının sanık hakkında uygulanamayacağının gözetilmemesi,
3-)Dairemizin yerleşik uygulamalarına göre bilinçli taksir halini oluşturan ihlali yalnızca trafik akışına ters yönde araç kullanmaktan ibaret olan sanık hakkında 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 22/3. maddesinin uygulanması sırasında temel cezanın alt sınırdan ayrılmak suretiyle artırılmasıyla sanık hakkında fazla ceza tayini,
4-)Bozma ilamına uyulduğu takdirde, sanığa isnat edilen taksirle yaralama suçu için TCK"nın 89. maddesinin 1. fıkrasında öngörülen temel ceza miktarı itibariyle, 5271 sayılı CMK"nın, 17.10.2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesi ile yeniden düzenlenmiş olan ve 251. maddesinin 1. fıkrasında yer alan ""Basit yargılama usulü"" düzenlemesine tabi olacağı; Anayasa Mahkemesinin 19.08.2020 tarihli ve 31218 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan, 25.06.2020 tarihli ve 2020/16 Esas-2020/33 Karar sayılı iptal kararı ile, kovuşturma evresine geçilmiş olan ve basit yargılama usulü uygulanabilecek dosyalar yönünden 7188 sayılı Kanunun 5. maddesinin 1-d bendinde yer alan düzenlemenin iptal edildiği anlaşıldığından; Anayasa Mahkemesinin anılan iptal kararı doğrultusunda CMK"nın 251. maddesi hükümlerinin değerlendirilmesi gerekmesi;
Bozmayı gerektirmiş olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 14/09/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.