Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 179/3. maddesi delaletiyle aynı Kanunun 179/2, 62 ve 52/2. maddeleri uyarınca 2.240,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, cezasının aynı Kanunun 58. maddesine göre mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına dair Bodrum 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 23/12/2020 tarihli ve 2019/119 esas, 2020/428 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
1 - Dosya kapsamına göre;
5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 50/3. maddesinde yer alan, "Daha önce hapis cezasına mahkûm edilmemiş olmak koşuluyla, mahkûm olunan otuz gün ve daha az süreli hapis cezası ile fiili işlediği tarihte onsekiz yaşını doldurmamış veya altmışbeş yaşını bitirmiş bulunanların mahkûm edildiği bir yıl veya daha az süreli hapis cezası, birinci fıkrada yazılı seçenek yaptırımlardan birine çevrilir." hüküm gereğince, suç tarihinden önce hapis cezasına mahkûm edildiği anlaşılan sanık hakkında tayin olunan kısa süreli hapis cezasının 5237 sayılı Kanunun 50/3. maddesi uyarınca aynı maddenin 1. fıkrasındaki seçenek yaptırımlardan birine çevrilemeyeceği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde,
2- Kabule göre de;
Benzer bir olaya ilişkin Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 10/06/2020 tarihli ve 2019/27995 esas, 2020/13032 karar sayılı ilâmında belirtildiği üzere, anılan Mahkemesince sanık hakkındaki adlî para cezasının 5237 sayılı Kanun"un 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verilmiş ise de, sanık hakkında neticeten adlî para cezasına hükmedilmesi karşısında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilemeyeceğinin gözetilmemesinde, isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü ifadeli 28/04/2021 gün ve 94660652-105-48-6129-2021-Kyb sayılı yazılı istemlerine müsteniden Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 18/06/2021 gün ve 2021/61692 sayılı ihbarnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdi kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Suç tarihinden önce hapis cezasına mahkûm edildiği anlaşılan sanık hakkında tayin olunan kısa süreli hapis cezasının 5237 sayılı Kanunun 50/3. maddesi uyarınca aynı maddenin 1. fıkrasındaki seçenek yaptırımlardan birine çevrilemeyeceği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verildiğinden bahisle kanun yararına bozma isteminde bulunulmuş ise de,
TCK"nın 50/3. maddesindeki "Daha önce hapis cezasına mahkûm edilmemiş olmak koşuluyla, mahkûm olunan otuz gün ve daha az süreli hapis cezası ile fiili işlediği tarihte onsekiz yaşını doldurmamış veya altmışbeş yaşını bitirmiş bulunanların mahkûm edildiği bir yıl veya daha az süreli hapis cezası, birinci fıkrada yazılı seçenek yaptırımlardan birine çevrilir" hükmü ile anılan maddede sayılan nitelikleri taşıyan sanıklar hakkında hükmolunan hapis cezasının zorunlu olarak adli para cezasına çevrileceğinin düzenlenerek amir bir hükme yer verildiği, ancak anılan hükmün mefhum-u muhalifinden değinilen nitelikleri taşımayan sanıklar hakkında hükmolunan hapis cezasının adli para cezasına çevrilemeyeceği anlamının çıkarılamayacağı zira seçenek yaptırımlardan olan adli para cezasına çevrilmenin şartlarının aynı Kanunun 50/1-a bendinde belirtildiği ve bu hususun hakimin tercihine bırakıldığı gözetildiğinde, bu hususa yönelik Kanun yararına bozma isteminin CMK"nın 309 ve 310. maddesinde düzenlenen hukuka aykırılık niteliğinde bulunmadığı anlaşılmakla,
2-5237 sayılı TCK"nın 58/6. maddesinde tekerrür halinde hükmolunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirileceği ve ayrıca mükerrir hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanacağının öngörüldüğü, mükerrirlere özgü infaz rejimi ve denetimli serbestlik tedbirlerinin yer aldığı 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 108. maddesinde ise, yalnızca mükerrirler hakkında tayin olunan özgürlüğü bağlayıcı ceza olan hapis cezalarının ne şekilde infaz edileceği belirtilmiş olup, bu maddede adli para cezasının infazı konusunda her hangi bir düzenlemenin bulunmadığı, 5275 sayılı Kanunun 106. maddesinde adli para cezasının infazı düzenlenmiş olup, bu maddede mükerrirler hakkında hükmolunan adli para cezasının infazına ilişkin bir düzenlemeye yer verilmediği, bu durumda, 5237 sayılı TCK"nın 58, 5275 sayılı Kanunun 106 ve 108. maddeleri birlikte değerlendirildiğinde, sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının, adli para cezasına çevrilmesi karşısında, TCK"nın 58. maddesi gereğince tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesinde isabet görülmediğinden;
Yukarıda açıklanan nedenlerle,
Adalet Bakanlığının Bodrum 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 23/12/2020 tarihli ve 2019/119 esas, 2020/428 sayılı kararına yönelik,
A-)1. paragrafta yer alan Kanun yaranına bozma talebine dayanılarak düzenlenen ihbarnamedeki bozma isteminin REDDİNE,
B-)2. paragrafta yer alan Kanun yaranına bozma talebine dayanılarak düzenlenen ihbarnamedeki bozma isteminin 271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca KABULÜNE,
Bodrum 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 23/12/2020 tarihli ve 2019/119 esas, 2020/428 sayılı kararının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, aynı Kanunun 309/4-d. maddesindeki “Hükümlünün cezasının kaldırılmasını gerektiriyorsa cezanın kaldırılmasına, daha hafif bir cezanın verilmesini gerektiriyorsa bu hafif cezaya Yargıtay ceza dairesi doğrudan hükmeder.” şeklindeki düzenleme gereği bozma nedenine göre uygulama yapılarak, sanık hakkında trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan kurulan hükmün TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin (11-12) ile numaralandırılmış fıkraları çıkarılıp hüküm fıkrasındaki diğer hususların aynen bırakılmasına, infazın ve müteakip işlemlerin mahallinde buna göre yapılmasına, dosyanın mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 14/09/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.