Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/3544 Esas 2022/6104 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama


Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK’nın 17/10/2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesinde yeniden düzenlenmiş olan "Basit Yargılama Usulü" başlıklı 251. maddenin 1. fıkrasında yer alan "Asliye Ceza Mahkemesince iddianamenin kabulünden sonra adli para cezasını ve/veya üst sınırı 2 yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlarda basit yargılama usulünün uygulanmasına karar verilebilir." şeklindeki düzenlemeye göre basit yargılama usulünün uygulanıp uygulanmama takdirinin mahkemeye bırakıldığı ve bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada basit yargılama usulünün uygulanmamasına karar verilip genel hükümlere göre yargılamaya devam edilerek karar verildiği anlaşılmakla,
Olay günü saat 22.35 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki ticari taksi ile meskun mahalde orta refüjle bölünmüş, tek yönlü, iki şeritli yolda seyir halindeyken kendisine el eden müşteriyi almak için geri geri manevra yaptığı esnada yolun solundan sağına geçmek isteyen ve yaya kaldırımına 1.6 metre mesafede katılan ...’e çarptığı, katılanın basit tıbbi müdahale ile giderilemez, 3. derece kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandığı, kazanın meydana gelmesinde mahkemece sanığın asli, katılanın tali kusurlu olduğu kabul ve tespit edilen olayda;
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Bölünmüş yolda, uzun mesafe geri geri ilerlemesi nedeniyle bilinçli taksirle hareket eden sanık hakkında ek savunma hakkı verilerek TCK'nın 22/3. maddesindeki bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabule göre de;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1. maddesinin (b) bendinde yer alan ''suçun işlenmesinde kullanılan ...'' gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup; sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, aynı kanunun 326/son maddesi uyarınca ceza miktarı yönünden sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 03.10.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.