MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür bozma
HÜKÜM : Beraat

İncelenen dosya içeriğinden; sanık hakkında mühür bozma suçundan açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonunda... Asliye Ceza Mahkemesinin 02.12.2011 gün ve 2011/254 Esas, 2011/282 sayılı kararı ile sanığın kesin nitelikte doğrudan 3.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, kesin nitelikte bu karara karşı, katılan şirketin suç tarihinde kamu kurumu niteliğinde bulunup bulunmadığının araştırılarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerektiği hususuna ilişen kanun yararına bozma talebi üzerine, Dairemizin 26.05.2015 gün ve 2015/9936 Esas, 2015/1305 sayılı kararı ile; 12.09.2011 tarihli mühür bozma tutanağına konu 07.09.2011 tarihli mühürleme işlemini gerçekleştiren katılan .... Elektrik Dağıtım Anonim Şirketi"nin, mühürleme tarihinden önce 31.08.2010 tarihinde özelleştirilmesi nedeniyle, lisans sahibi özel şirket görevlileri tarafındana yapılan bu mühürleme işlemine aykırı davranışta, 5237 sayılı TCK"nun 203. maddesinde düzenlenen "mühür bozma" suçunun unsurlarının oluşmayacağı anlaşılmakla; kanun yararına bozma istemine atfen düzenlenen ihbarnamedeki istem yerinde görüldüğünden, ... Asliye Ceza Mahkemesinin 02.12.2011 gün ve 2011/254 Esas, 2011/282 sayılı kararının CMK"nun 309. maddesi uyarınca bozulmasına, bozma nedenine göre aynı maddenin 4. fıkrasının (d) bendi uyarınca karar verilmesi mümkün görüldüğünden, yüklenen suç itibariyle oluşmadığından sanık ..."ın beraatine karar verildiği görülmüştür.
5271 sayılı CMK"nun 309. maddesinin 4. fıkrasının (d) bendi; "Hükümlünün cezasının kaldırılmasını gerektiriyorsa cezanın kaldırılmasına, daha hafif bir cezanın verilmesini gerektiriyorsa bu hafif cezaya Yargıtay ceza dairesi doğrudan hükmeder." hükmünü amirdir. Bu nedenle iş bu dosya ile ilgili olarak Dairemizin yukarıda bahsi geçen 26.05.2015 gün ve 2015/9936 Esas, 2015/1305 sayılı kararı ile, mahkemenin 02.12.2011 günlü hükmü kanun yararına bozma yasa yoluyla incelenmiş ve mahkumiyet hükmü bozularak 5271 sayılı CMK"nun 309. maddesinin 4. fıkrasının (d) bendinin verdiği yetkiye dayanarak sanığın beraatine karar verilmiştir. Bu aşamadan sonra mahkemece dosyanın yeniden ele alınarak sanık hakkında tekrar beraat kararı verilmesi hukuken mümkün olmadığından, sanığın beraatine dair mahkemenin 14.07.2015 günlü kararı hükümsüz olup, bu nedenle temyizi de olanaklı bulunmadığı cihetle, katılan vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak REDDİNE, 12.01.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.