Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2022/5393 Esas 2022/8295 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İSTANBUL BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 3. HUKUK DAİRESİ
İLK DERECE MAHKEMESİ : ŞİLE ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında ilk derece mahkemesinde görülen alacak davasının kısmen kabulüne dair verilen karar hakkında bölge adliye mahkemesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda; davacı tarafın istinaf başvurusunu kabulü esas hakkında yeniden verilen karara yönelik olarak verilen kararın, süresi içinde davalı ... ve davalı ... tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

1-Davalı ...’ın temyizi yönünden;
Kural olarak ilk derece mahkemesi kararına karşı istinaf başvurusunda bulunmayan tarafın bölge adliye mahkemesi kararını temyiz hakkı bulunmamaktadır. Ancak ilk kararı istinaf etmeyen taraf bölge adliye mahkemesi tarafından ilk derece mahkemesinin kararı kaldırılarak yeni bir karar verilmesi halinde bu yeni kararı temyiz edebilecektir. Başka bir deyişle istinaf başvurusunun reddi halinde bölge adliye mahkemesi kararına karşı temyiz hakkı sadece istinaf başvurusu reddedilen tarafa ait olup, ilk derece mahkemesi kararını istinaf etmeyen tarafın temyiz hakkı bulunmamaktadır.
Somut uyuşmazlıkta, davalı ... ilk derece mahkemesi kararını istinaf etmemiş, ancak bölge adliye mahkemesinin kararını temyiz etmiştir.
Yukarıda açıklandığı üzere davalı ilk derece mahkemesinin kararına karşı istinaf başvurusunda bulunmadığından ve aleyhine yeni bir karar verilmediğinden bölge adliye mahkemesi kararını müstakilen ya da "katılma yoluyla" temyiz hakkı bulunmamaktadır.
Bu açıklamalar karşısında ilk derece mahkemesi kararını istinaf etmeyen davalının bölge adliye mahkemesinin kararını temyiz hakkı bulunmadığından temyiz dilekçesinin reddine karar verilmelidir.
2-Davalı ...’ın temyizi yönünden;
6763 sayılı Kanun ile 6100 sayılı HMK'ye eklenen ek 1. madde uyarınca; aynı Kanunun 362. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 01.01.2021 tarihinden itibaren 78.630,00 TL’ye çıkartılmıştır.
İstinaf incelemesi sonucunda verilen karar (davalı ...’ın sorumluluğu 50.000,00 TL ile sınırlandırıldığı anlaşıldığından), karar tarihi itibariyle kesin niteliktedir. HMK'nin 366. maddesi atfıyla aynı Kanunun 352. maddesi uyarınca, kesin olan kararlar hakkında Yargıtay tarafından temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davalı ...'ın temyiz dilekçesinin REDDİNE, 2. bentte açıklanan nedenlerle davalı ...'ın temyiz dilekçesinin miktar itibariyle REDDİNE, 3.283,15 TL peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz eden davalı ...'a iadesine, 853,87 TL peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edenlerden davalı ...'a iadesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de bölge adliye mahkemesine GÖNDERİLMESİNE, 27/10/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.