MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

.... Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 20.06.2013 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında vergi suçu raporu ve mütalaasına uygun olarak “sahte fatura düzenlemek” suçundan dava açıldığı, mahkemece kurulan hükmün gerekçesinde sahte fatura düzenlemek suçunun işlediği kabul edilmesine karşın hüküm fıkrasında “sahte fatura düzenleyip kullanarak” ibaresine yer verilmesi mahallinde düzeltilebilir yazım hatası olarak kabul edilmiş. Uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca aynı maddenin 1. fıkrasındaki yazılı hak yoksunluklarına hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüş, Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı kararına göre; sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK‘nin 230. maddesinde belirtilen unsurları taşıyıp taşımadığının tespitine gerek olmadığı kaldı ki suça konu fatura örneklerinin de dosyada bulunduğu görüldüğünden tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılama, toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonucuna uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı sebebin nitelik ile derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 09.01.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.







ST